ارائه روشی جهت شناسایی معابر تصادف خیز با استفاده از منطق فازی

منطق فازی در مدلسازی شرایط دارای عدم قطعیت و شرایط مرزی، کارایی بالایی از خود نشان داده است. مدلسازی تصادفات نیز به جهتتاثیرگذاری پارامترهای مختلف در هنگام وقوع، در این دسته تحلیل ها قرار می گیرد. در این پژوهش تلاش شده است با پیشنهاد مدلی مبتنی براستنتاج فازی محورهای پرتصادف درون شهری بر اساس تعداد تصادفات مورد انتظار، تحت تاثیر پنج متغیر طول و عرض خیابان، تعداد ساعاتترافیک غیرروان، سرعت مجاز و تراکم ناخالص جمعیت، که هرکدام شامل مقادیر زبانی مختلفی هستند، دسته بندی شوند .در روش پیشنهادیبا اتکا به نظر کارشناسان ، بیش از 3600 قاعده فازی جهت استنتاج به روش ممدانی مورد استفاده قرار گرفت. خروجی مدل پیشنهادی تعدادتصادفات مورد انتظار در هر قطعه راه است که خود به چهار مقدار زبانی کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد تقسیم شده است. جهت ارزیابی روشپیشنهادی، مدل توسعه داده شده بر روی 42 قطعه راه در شهرستان بوشهر به عنوان منطقه ی مورد مطالعه پیاده سازی شد . در نهایت جهتاعتبارسنجی مدل پیشنهادی، از تصادفات پیشین رخداده در قطعه راههای مذکور استفاده شد که در بیش از 70 درصد موارد، اختلافات قابلقبول بوده است.

کلیدواژه ها:

محاسبات نرم ، منطق فازی ، معابر تصادف خیز ، ایمنی راه