بررسی تاثیر راه اندازی مبتنی بر شواهد برترمیم زخم بیماران پس از جراحی هرنی اینگوینال

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 572

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MPNI01_040

تاریخ نمایه سازی: 21 خرداد 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: ترمیم زخم بعد از عمل یکی از نگرانی های عمده ی بیمارانی است که تحت عمل جراحی قرار می گیرند. . شناخت و بهبود ترمیم زخم یکی از مهمترین مسئولیت های پرستاران است . از مهمترین راه ها جهت افزایش کیفیت مراقبت های پرستاری، استفاده از پرستاری مبتنی بر شواهد است. این مطالعه با هدف تاثیر راه اندازی مبتنی بر شواهد بر ترمیم زخم بیماران پس از جراحی هرنی اینگوینال در بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود انجام گردید.مواد و روشها: مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده است. جامعه پژوهش در این مطالعه، شامل بیماران با جراحی هرنی اینگوینال در سال 1395 بود. در این پژوهش 60 بیمار به دو گروه آزمون و شاهد با روش تخصیص تصادفی با قرعه کشی تقسیم شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از فرم دموگرافیک، مقیاس ریدا انجام گردید. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS16 و آزمون های کولموگروف- اسمیرونوف، فیشر، نسبت درست نمایی، ،کی دو پیرسون، کی دو فریدمن و ویلکاسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در مرحله اول میانگین ترمیم زخم در گروه کنترل 50/6 و در گروه آزمون 30/6 بود. در مرحله دوم میانگین ترمیم زخم از 83/6 در گروه کنترل به 40/5 در گروه آزمون رسید. در مرحله سوم میانگین ترمیم زخم در گروه کنترل از 00/7 به 27/5در گروه آزمون رسید. در مرحله چهارم میانگین ترمیم زخم از57/6 در گروه کنترل به 37/5 در گروه آزمون رسید. .همچنین در مرحله پنجم ترمیم زخم از77/5 در گروه کنترل به 57/3در گروه آزمون رسید.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که راه اندازی مبتنی بر شواهد بعد از عمل جراحی بر سرعت ترمیم زخم پس ازجراحی هرنی اینگوینال تاثیر دارد. پیشنهاد می گردد راه اندازی به موقع و مبتنی بر شواهد به عنوان یک روش غیر تهاجمی و غیر دارویی جهت ترمیم زخم پس از هرنیورافی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هرنی اینگوینال ، ترمیم زخم ، راه اندازی ، پرستاری مبتنی بر شواهد

نویسندگان

زهرا غازی

کارشناس ارشد مراقبت های ویژه پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، ایران.

اعظم زرقی

کارشناس ارشد، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، ایران

محمدولی احمدی

استادیار، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، ایران. گروه آموزشی آمار