مطالعه خود مسمومی بقایای آفتابگردان (helianthus annus) )study of self ppisoning of residue of sunflowr (helianthus annus)

به جهت استفاده از بقایای گیاهان زراعی برای کنترل علف‌های هرز مزارع می‌بایست گیاه خاصیت خود مسمومی نداشته باشد لذا به منظور بررسی خود مسمومی بقایای افتابگردان بر روی جوانه‌زنی و مراحل رشد اولیه گیاه افتابگردان، ازمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه آزاد واحد میبد اجرا شد. حرارت محیط آزمایش 25 درجه سانتی‌گراد و با سه تکرار و نه تیمار شامل چهار غلظت از عصاره ریشه و چهار غلظت از عصاره اندام‌های افتابگردان به میزان 10٪، 20٪ 40٪ 80٪ و تیمار بدون عصاره به عنوان شاهد ازمایش انتخاب شد. در این آزمایش صفات کاهش درصد جوانه‌زنی، وزن خشک، 10D ، 5D، 95، 50R ماکزیمم جوانه‌زنی، درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، نسبت وزن خشک به وزن تر، وزن تر و شاخص مقاومت به اللوپاتی نسبت به شاهد اندازه‌گیری و اعداد پس از اطمینان ازنرمال بودن مورد تجزیه واریانس از طریق نرم‌افزار SAS قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس معنی‌دار تمام صفات به جز نسبت وزن خشک به وزن تر و 95D را نشان داد. پس از مقایسه میانگین مشخص شد که بقایای آفتابگردان تأثیر بازدارندگی قابل توجهی بر روی جوانه‌زنی بذور آفتابگردان نداشت و بیشترین درصد جوانه‌زنی در 10 درصد مشاهده شد. به همین جهت از بقایای آفابگردان به عنوان ابزاری برای کنترل بیولوژیک علف‌های هرز در مزارع آقتاب‌گردان می‌توان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

خود مسمومی ، آفاب‌گردان ، اللوپاتی ، بقایا ، جوانهزنی