ارزیابی دگرآسیبی بقایای افتابگردان (helianthus annus) بر جوانه‌زنی خرفه portulaca oleracea)

علف هرز خرفه از علف‌های مهم بسیاری از محصولات می‌باشد که به دلیل فرم خاص آن کنترلش به سختی و تقریباً به ندرت کنترل مطلوبی حاصل می‌شود. روش‌های مختلفی برای کنترل علف‌های هرز توصیه می‌شود که یکی از این روش‌ها استفاده از مواد آللوپاتیک است. به منظور استفاده از اثر اللوپاتی بقایای آفتابگردان بر روی جوانه‌زنی و مراحل رشد اولیه علف هرز خرفه، آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه ازاد واحد میبد اجرا شد. حرارت محیط آزمایش 25 درجه سانتی‌گراد و با سه تکرار و نه تیمار شامل چهار غلظت از عصاره ریشه و چهار غلظت از عصاره اندام‌های هوایی آفتابگردان به میزان 10٪ ، 20٪، 40٪، 80٪ و تیمار بدون عصاره به عنوان شاهد آزمایش انتخاب شد. در این ازمایش صفات درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، بنیه بذر، میانگین زمان جوانه‌زنی، شاخص سرعت جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، نسبت وزن خشک به وزن تر، وزن تر، 50D، یکنواختی جوانه‌زنی، شاخص‌ جوانه‌زنی و 90D اندازه‌گیری و اعداد پس از اطمینان از نرمال بودن مورد تجزیه واریانس از طریق نرم افزار SAS قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس معنی‌دار بودن تمام صفات را نشان داد. پس از مقایسه میانگین مشخص شد که اندام هوایی آفتابگردان نسبت به ریشه آن بیشترین تأثیر بازدارندگی را بر روی گیاه خرفه داشت. بیشترین بازدارندگی در غلظت 80٪ اندام هوایی بود، به گونه‌ای که بالاترین کاهش درصد جوانه‌زنی را هم دارا می‌باشد. بنابراین از بقایای اندام هوایی آفتابگردان به عنوان روشی برای کنترل علف هرز خرفه می‌توان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

جوانه‌زنی ، خرفه ، آفتابگردان ، آللوپاتی ، بنیه بذر ، عصاره