بررسی و مقایسه هیبریدهای انتخابی آفتابگردان در منطقه اصفهان

به واسطه مزیتهای هیبریدها نسبت به ارقام آزاد گرده افشان ، در حال حاضر بیشترین سطح زیر کشت آفتابگردان در ممال ک پیشرفته را ارقام هیبرید بخود اختصاص داده است و در ایران نیز از اوایل دهه پنجاه اقداماتی جهت تهیه هیبریده ای مناسب و عرضه آن ها در حال انجام است . در همین راستا سیزده هیبرید آفتابگردان حاصل از تلاقی لاین های با خصوصیات مطلوب مورد مقایسه و بررسی نهایی قرار گرفته و هیبرید کتیل بعنوان یک هیبرید با صفات مطلوب بعنوان شاهد در نظر گرفته شد . آزمایش بصورت بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد اصفهان انجام شد . نتایج آزمایش نشان داد که هیبریدها از نظر وقوع مراحل مختلف نمو با یکدیگر اختلاف بسیار معنیدار آماری دارند . هیبریدهای43 C. M. S.19×R. و C. M. S. 350/1×R-256 با حدود ١٠٥ روز طولانی ترین دوره رشد و هیبرید C. M. S. 26×R103 با ٩١ روز زودرسترین هیبریدها بودند. هیبریدها از نظر ارتفاع بوته، ارتفاع طبق تا سطح زمین و وزن هزار دانه اختلاف معنی داری داشتند اما قطر ساقه و طبق آن ها فاقد تفاوت معنی دار از نظر آماری بود . اگر چه دامنه تغییرات عملکرد دانه ژنوتیپ ها بین ٤٣٧٨ کیلوگرم در هکتار متعلق به C. M.S. 19×R-217 و 3439 کیلوگرم در هکتار متعلق به C. M. S. 26×R-103 بود اما تفاوت هیبریدها از نظر آماری معنی دار نگردید. با توجه به این مسئله هیبریدهای زودرس تر مانند C. M. S. 1052/1×R-14 و C.M. S. 350/1×R-14 و C. M. S. 26×R-103 قابل توجه می باشند.

کلیدواژه ها:

هیبرید ، آفتابگردان ، زودرس