بررسی اثر روش های مختلف کاشت و آبیاری بر استقرار گونه علوفه ای Agropyron trichophorum در سمیرم

ضرورت توسعه و کاشت گیاهان علوفه ای در سالهای اخیر بر اهمیت تعیین بهترین روش استقرار این گیاهان افزوده است. Agropyron trichophorum یکی از گونه های مناسب برای تولید علوفه در دیمزارهای کم بازده است . به منظور دست یابی به روش ها ی مناسب جهت افزایش استقرار گیاهچه ها در عرصه، پژوهشی در قالب بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار و 5 تیمار شامل روش های کاشت پیتینگ ، دستپاش و فارو ، نوع کاشت در دو سطح دیم و آبی در ایستگاه تحقیقات سمیرم اجرا شد . صفات سرعت و درصد سبز شدن ، سرعت پنجه دهی ، تعداد پنجه در متر مربع و ، ارتفاع بلندترین پنجه ، عادت رشد، سرعت ظهور سنبله و تولید علوفه در هکتار مطابق روش های توصیه شده ISTA تعیین شد. بر اساس نتایج به دست آمده در تیمار نوع کشت در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری از نظر زمان شروع پنجه زنی و ارتفاع بلندترین پنجه و نیز در سطح 1 درصد اختلاف معنی داری از نظر درصد سبز شدن ، آغاز ظهور سنبله و عملکرد علوفه ملاحظه گردید. همچنین در تیمار روش کاشت در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری از نظر آغاز زمان پنجه زنی، عادت رشد و عملکرد علوفه و در سطح 1 درصد اختلاف معنی داری از نظر درصد سبز شدن وجود داشت . اثر متقابل نوع و روش کاشت از نظر درصد سبز شدن در سطح 5 درصد معنی دار است . نتایج به دست آمده مشخص نمود که بالاترین سرعت سبز شدن ، سرعت پنجه دهی و بیشترین درصد سبز شدن مربوط به روش کاشت پیتینگ بوده است. بالاترین سرعت ظهور سنبله و بیشترین تعداد پنجه در متر مربع در روش کاشت فارو مشاهده شد. در تیمار نوع کاشت آبی، سرعت سبز شدن، درصد سبز شدن، تعداد پنجه در متر مربع و تولید علوفه در هکتار (1151/2kg/ha) بیشتراز کاشت دیم بوده است.

کلیدواژه ها:

گندمیان علوفه ای ، Agropyron trichophorum ، استقرار ، روش های کاشت ، آبی و دیم