بررسی اثر دگر آسیبی گونه ی چوبی Daphne mezerum در مقایسه با شاهد (آب مقطر) برجوانه زنی بذور مرتعی

دگرآسیبی (آللوپاتی) به اثر متقابل گیاهان توسط مواد شیمیایی پس داده شده ی آنها بر روی یکدیگر گفته میشود. اثر دگرآسیبی گیاهان بر یکدیگر یکی از دغدغه های مهم در اصلاح و احیای مراتع کشور بوده که در امر مرتعکاری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به منظور بررسی اثر دگرآسیبی گونه چوبی ) Daphne mezerum دافنه مزرون) بر روی درصد جوانهزنی (سبز شدن) بذر گونه های سنبل اطیب، کاکوتی، استیپا، یونجه، گون، و بروموس که به منظور بذرپاشی و بذر کاری در اصلاح و احیای مراتع ایران بسیار کاربرد دارند، مورد پژوهش قرارگرفت. پس از خشک کردن کامل اندام هوایی (برگ) دافنه مزرون در آون اقدام به آسیاب کردن نمونه های خشک شده و عصاره گیری گردید. بدین طریق عصاره گیری به روش وزنی- حجمی (نسبت 1 به ( 3 انجام گردید. غلظت 1 درصد عصاره گونه ی چوبی دافنه مزرون به مدت 45 روز بروی بذور گونه های سنبل اطیب، کاکوتی، استیپا، یونجه، گون و بروموس ریخته شد. جهت مقایسه اثر بذور گونه ها نسبت به عصاره موجود از آزمون تجزیه واریانس دوطرفه و آزمون دانکن استفاده شد. نتایج نشان داد که عصاره آبی دافنه مزرون تاثیر معنیداری بر روی درصد جوانه زنی بذرهای یونجه، سنبل اطیب، منداب، جو، بروموس و گون در مقایسه با آب مقطر (شاهد) نداشته است. بنابراین با توجه به یافته های فوق تحت مطالعات آزمایشگاهی، میتوان اقدامات اصلاحی مناسب جهت احیای مناطق نیمه خشک یزد ارائه نمود.

کلیدواژه ها:

عصاره آبی ، دافنه مزرون مزرون ، جوانه زنی ، برموس ، مروست