مطالعه تاثیر ترشوندگی سطوح پارچه های اصلاح شده با نانوذرات سیلیکا بر رفتار چسبندگی باکتری

طی چند سال اخیر، گزارش های متعددی مبنی بر موثر بودن سطوح ابرآبگریز بر رفتار چسبندگی باکتریایی روی مواد مختلف صورت گرفته است. در این تحقیق، سعی بر اینست که ابتدا ترشوندگی های مختلف روی سطح پارچه ایجاد شده و سپس تاثیر آنها بر رفتار چسبندگی باکتریایی بررسی گردد. روش مورد استفاده در اصلاح سطوح پارچه، عبارت بود از پوشش دهی غوطه وری که طی آن پارچه درون محلول های آماده شده برایمدت زمان معینی غوطه ور می گردد. پس از بررسی نتایج، مشخص شد که نمونه اصلاح شده با سیلیکای عامل دار، رفتار ابرآبگریز و نمونه اصلاح شده با سیلیکای خالص، رفتار ابرآبدوست از خود نشان دادند. جهت مطالعات رفتار چسبندگی باکتری، از باکتری گرم منفی Pseudomons.aeruginosa برای کشت روی پارچه ی خالص، پارچه ی اصلاح شده با سیلیکای خالص و پارچه ی اصلاح شده با سیلیکای عامل دار، انتخاب شدند. نتیجه غیرمنتظره از تست های کشت باکتری روی این نمونه ها این بود که در نمونه ابرآبگریز که انتظار می رفت، چسبندگی باکتری کمینه باشد، بیشترین اتصال باکتری ها به دست آمد و منجر به تشکیل بیوفیلم گردید. تصاویر SEM نیز از سطح نمونه های تثبیت شده، این موضوع را تایید نمودند؛ به نحوی که یک بیوفیلم روی سطح پارچه تشکیل شده است. نتایج به دست آمده می تواند در زمره ی تحقیقاتی قرار بگیرد که چسبندگی باکتریایی بالایی روی سطوح ابرآبگریز گزارش نموده اند.

کلیدواژه ها:

چسبندگی باکتری ، ابرآبگریز ، نانوسیلیکا