بررسی اثر تنش خشکی و حذف برگ در روی اجزای عملکرد و درصد روغن رقم هایسیون 33 آفتابگردان (Helianthus annuus L)

به منظور بررسی تحمل گیاه زراعی آفتابگردان (Helianthus annuus L) نسبت به سطوح مختلف تنش خشکی و مرحله و مکان حذف برگ ساقه آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و در محیط کشت گلدانی روی رقم هایسون 33 آفتابگزدان طراحی شد سطوح مختلف تنش خشکی (0، 0/3-، 0/6-، 0/9- مگاپاسکال) به عنوان فاکتور اصلی و مکام های قطع برگ (شاهد، حذف برگ های پایینی ساقه، حذف برگ های میانی ساقه و حذف برگ های بالایی ساقه) و مراحل قطع برگ (مراحل R2 و R6) به عنوان فاکتور فرعی انتخاب گردیدند نتایج حاصل از پژوهش حاکی از این است که افزایش سطوح تنش خشکی ، سبب کاهش معنی دار صفات شاخص سطح برگ ، ارتفاع نهایی بوته، قطر طبق ، تعداد دانه، وزن دانه، عملرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و درصد روغن دانه پردید. بیشترین میزان کاهش در صفات مذکور در سطح 0/9- مگاپاسکال مشاهده گردید سطوح مختلف مکان حذف برگ نیز سبب کاهش معنی دار ارتفاع، شاخص سطح برگ ، قطر طبق، تعداد دانه، وزن دانه ، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک ، شاخص برداشت و درصد روغن دانه گردید. حذف برگ های میانی ، بیشتر ین کاهش و حذف برگ های پایینی ، کمترین کاهش را بر صفات مذکور داشت . همچنین نتایج این پژوهش حاکی از کاهش بیشتر تمامی صفات مذکور با اعمال قطع برگ مرحله R2 در مقایسه با قطع برگ در مرحله R6 می باشد.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تنش خشکی ، قطع برگ ، عملرد دانه ، درصد روغن