تعیین اندازه بهینه اقتصادی شالیزارهای شهرستان رشت (مورد مطالعه: رقم صدری هاشمی)

تعیین اندازه بهینه واحدهای کشاورزی یکی از مهمترین مسائل کشاورزی در کشورهای درحال توسعه است. جلوگیری از قطعه قطعهشدن و یا افزایش اندازه مزارع، از نتایج این کار می تواند باشد تا با کاهش هزینه در اثر صرفه جویی در مقیاس تولید و نیز با بهبود عملکرددر واحد سطح، سود خالص کل مزرعه افزایش یابد. با توجه به اینکه تعیین اندازه واحدهای تولید کشاورزی باید به طور اختصاصی برایهر محصول و در هر منطقه صورت گیرد، هدف از مطالعه حاضر، تعیین اندازه بهینه شالیزارهای شهرستان رشت است. برای انجام این تحقیقاز اطلاعات 230 کشاورز که به صورت تصادفی مورد مصاحبه قرار گرفتند، استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که اندازه بهینه اقتصادیمزارع در منطقه موردمطالعه، 36 / 3 هکتار است درحالیکه مرکز آمار ایران متوسط سطح زیر کشت شالیکاران استان گیلان را در سال1397 ، 92 / 0 هکتار گزارش داده است. بنابراین پیشنهاد می گردد تمهیداتی اندیشیده شود تا در مرحله اول، شکاف بین اندازه بهینه و اندازهواقعی شالیزارهای منطقه موردمطالعه تشدید نگردد و در مراحل بعدی، راهکارهایی برای کاهش این شکاف در نظر گرفته شود. به عنواننمونه، تشکیل تعاونی ها و تغییر مدیریت مزارع از حالت خرده مالکی به مدیریت های یکپارچه میتواند از راهکارهای کاهش این شکاف باشد.

کلیدواژه ها:

تعاونی ، اندازه بهینه ، مدیریت یکپارچه ، برنج