مقایسه برخی ویژگی های جمعیت شناختی خودکشی موفق و ناموفق در مردان و زنان اقدام کننده به خودسوزی بیمارستان سوانح سوختگی آیت اله طالقانی اهواز

مقدمه: خودسوزی یکی از خشن ترین روش های خودکشی است که برای فرد قربانی که گاهی تا لحظه مرگ نیز هشیار باقی می ماند، و همه همراهان وی بسیار دردناک است. پژوهش های مختلف، هم عوامل روانشناختی و روانپزشکی و هم عوامل فرهنگی را با خودسوزی مرتبط دانسته اند. هدف: این پژوهش جهت مقایسه ویژگی های جمعیت شناختی خودکشی موفق و ناموفق در مردان و زنان اقدام کننده به خودسوزی بیمارستان سوانح سوختگی آیت اله طالقانی اهواز انجام گردید. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است و نمونه گیری به صورت نمونه گیری در دسترس از تمام بیماران اقدام کننده به خودکشی (موفق و ناموفق) که در طی 14 ماه در بیمارستان آیت اله طالقانی اهواز بستری شده بودند، انجام شد و تمام اطلاعات بیماران بوسیله فرم اطلاعات دموگرافیک محقق ساخته، ثبت و محرمانه نگهداری گردید، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 22 تحلیل شد. برای مقایسه تعداد زنان و مردان اقدام کننده به خودکشی از مقدار خی دو و ضریب توافقی استفاده شده است. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که در خودکشی های موفق و ناموفق از لحاظ سابقه قبلی اقدام به خودکشی (Chi-square=3/93, p<0/04)، تفاوت معنادار وجود دارد؛ ولی از لحاظ سطح تحصیلات (Chi-square=5/21, p<0/39)، سابقه بیماری روانی (Chi-square=1/42, p<0/23)، اعتیاد (Chi-square=0/69, p<0/41)، جنسیت (Chi-square=0/40, p<0/53)؛ سن (Chi-square=28/74, p<0/58)، و شغل (Chi-square=8/02, p<0/53) تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که از بین متغیرهای جمعیت شناختی، سابقه قبلی اقدام به خودکشی از مهمترین شاخصه های قابل توجه برای اعضای خانواده، روان درمانگران و متخصصان خانواده و تعلیم و تربیت برای اقدام به موقع و پیگیری از خودکشی است.