اثربخشی مدیریت جامع آبخیزداری در کنترل سیلاب

روند رو به افزایش سیل در سالهای اخیر حاکی از آن است که اکثر مناطق کشور در معرض تهاجم سیلابهای ادواری و مخرب قرار دارند. بدون شک سیلاب به عنوان یک بلای طبیعی شناخته شده است، ولی در عمل سیلاب هم از نظر تلفات جانی و هم از نظر خسارات مالی مهیب ترین بلایای طبیعی در جهان محسوب میشود. در صورتی که آبخیزداری را به معنی یکپارچه یک حوزه ی آبخیز بدانیم، شهر به عنوان یکی از واحدهای اصلی یک حوزه ی آبخیز به شمار میرود. امروزه آبخیزداری شهری، بهعنوان یکی از زیر شاخه های مهم آبخیزداری، راهکارهای بهره برداری و مدیریت پایدار از منابع آبخیز در حوضه های شهری و حریم آنها را به منظور بازسازی تخریبهایی که در اثر سیلاب و توسعه ی شهری بهوجود آمده است، طراحی و تدوین مینماید و در پی راه کارهایی با تاکید بر توسعه ی پایدار شهری جهت نگهداری منابع برای حال و آینده در محیط شهر، از طریق استفاده ی بهینه از زمین، و وارد کردن کمترین ضایعات به منابع تجدیدناپذیر است. با توجه به اهمیت توسعه و ترویج آبخیزداری شهری در ایران، و ارتباط نزدیک آن با توسعه ی پایدار شهری، و ضرورت آگاهی مدیران و برنامه ریزان عرصه های شهری، در این پژوهش سعی بر آن شده به بررسی نقش آبخیزداری در توسعه ی پایدار شهری با تاکید بر کنترل سیلاب و استفاده بهینه از باران از طریق استحصال آب باران در پشت بامها و یا در راستای تقویت آبهای زیرزمینی از قبیل استفاده از روکشهای نفوذپذیر که همگی بر اهمیت مدیریت روانابها در مباحث آبخیزداری تاکید دارند، پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

مدیریت آبخیزداری ، سیلاب ، اثربخشی ، توسعه پایدار.