آلودگی صوتی در بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در شهر بجنورد

مقدمه : بیمارستان به عنوان محیط ارائه خدمات درمانی تحت تاثیر منابع تولید آلودگی صدا قرار دارد که می تواند از جنبه های بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان آن تاثیرات منفی داشته باشد. علاوه بر نیاز کارکنان به محیطی آرام برای خدمت دهی مطلوب، توجه به آسایش بیماران در زمان بستری در بیمارستان در روند بهبود بیماری آنان بسیار حائز اهمیت است. لذا این تحقیق با هدف بررسی میزان آلودگی صوتی در بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی شهر بجنورد در سال 1391 انجام گرفت. روش کار: این مطالعه یک مطالعه توصیفی – مقطعی می باشد که اندازه گیری از بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های امام علی(ع) و امام رضا(ع) در دو روز عادی و تعطیل و در سه نوبت صبح، عصر و شب توسط دستگاه صداسنج مدل DB-100 انجام گرفت و مقادیر با حد استاندارد مقایسه شد.نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین میزان صدا در بخش اورژانس در بیمارستان های امام علی(ع) و امام رضا(ع) به ترتیب برابر 54 و 52 دسی بل می باشد. هم چنین نتایج مطالعه نشان داد که میانگین میزان صدا در بخش ICU بیمارستان امام علی(ع) و CCU بیمارستان امام رضا(ع) به ترتیب برابر 57 و 54 دسی بل می باشد. . همچنین نتایج مطالعه نشان داد اختلاف معناداری بین مقادیر اندازه گیری صدا در روزها (جمعه و شنبه) ( ) و زمان های اندازه گیری (صبح، عصر و شب) وجود ندارد ( ). نتیجه گیری: حد استاندارد صدا در مراکز درمانی 45 دسی بل می باشد بنابراین، بر اساس نتایج بدست آمده، میزان صدا در بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بالاتر از حد استاندارد می باشد. لذا اتخاذ تدابیر مهندسی و مدیریتی جهت کاهش آلودگی صدا از پیشنهادات این مطالعه می باشد

کلیدواژه ها:

آلودگی صوتی ، مراقبت ویژه ، اورژانس ، بیمارستان