بررسی اثرات قارچ میکوریز و سوپر جاذب رطوبتی بر صفات رشد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای تحت شرایط تنش آبی در استان همدان

به منظور بررسی اثرات قارچ میکوریز و سوپر جاذب رطوبتی بر صفات رشد و اجزاء عملکرد ذرت دانه ای در تحت شرایط تنش آبی این پژوهش در استان همدان به اجرا درآمد. در این آزمایش تیمارهای کم آبیاری شامل آبیاری نرمال (آبیاری در پتانسیل آب خاک 3- بار)، تنش متوسط (آبیاری در پتانسیل آب خاک 7- بار) و تنش شدید (آبیاری در پتانسیل آب خاک 11- بار) بعنوان عامل اصلی و کود زیستی میکوریز و پلیمر سوپر جاذب و ترکیب آن ها به همراه تیمار شاهد (عدم مصرف میکوریز و سوپرجاذب) در چهار سطح بعنوان عامل فرعی به صورت آزمایش اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. صفات مورد بررسی شامل ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، طول بلال، محیط بلال، تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن 100 دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت بود. نتایج نشان داد که همه صفات رشد و نیز عملکرد به صورت معنی داری تحت تاثیر کاربرد سوپرجاذب و میکوریز قرار گرفتند. با اعمال کم آبیاری و به موازات افزایش شدت تنش، صفات رشد و عملکرد کاهش پیدا کرد اما این کاهش در شرایط تلقیح با میکوریز و استفاده از سوپر جاذب به طور معنی داری کمتر بود. عملکرد بیولوژیک در شرایط تنش شدید با استفاده از میکوریز و سوپر جاذب در مقایسه با عدم استفاده از آ ن ها به ترتیب حدود 12 و 22 درصد افزایش یافت. کمترین عملکرد دانه با تنش شدید آبی و عدم استفاده از قارچ همزیست و سوپرجاذب حاصل شد.

کلیدواژه ها:

ذرت ، عملکرد ، قارچ همزیست ، کم آبیاری ، ماده جاذب رطوبت