مقایسه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامتی در سالمندان مبتلا به سرطان با غیرمبتلا به سرطان شهر گرگان در سال

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 439

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCHPDMED08_112

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: امروزه علت اصلی بیماری زایی، مرگ و میر و عوارض قابل پیشگیری در سالمندان، داشتن سبک زندگی نا سالم است. انجام رفتار های ارتقا دهنده سلامت موثرترین عامل در جهت حفظ و ارتقای سلامت می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامتی در سالمندان مبتلا به سرطان با غیرمبتلا به سرطان بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه مشاهده ای با رویکرد توصیفی- تحلیلی با دو گروه مورد (سالمندان مبتلا به سرطان) و شاهد (سالمندان غیر مبتلا به سرطان) در سال 1397 در مراکز آموزشی و درمانی شهر گرگان اجرا شد. حجم نمونه شامل 220 سالمند (در هر گروه 110 نفر) بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند بر اساس معیار های ورود، وارد مطالعه شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت نسخه 2 HPLP-II شامل شش بعد؛ رشد معنوی، مسئولیت پذیری در مورد سلامت، روابط بین فردی، مدیریت استرس، فعالیت بدنی، تغذیه استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آماری توصیفی (درصد فراوانی، میانگین، انحراف معیار، کمینه، بیشینه) و آزمون های تحلیلی؛ تی مستقل، تی ولچ، من-ویتنی یو، کروسکال والیس و کای- دو در سطح معنی داری P-value<0/05 استفاده شد.یافته ها: در میان 220 سالمند مورد بررسی، با توجه به همسان سازی جنسیت در دو گروه، نسبت جنسیت مرد در هر دو گروه برابر 53/6 درصد بود. میانگین و انحراف معیار سن 110 سالمند مبتلا به سرطان برابر 66/99±7/18 و برای 110 سالمند غیر مبتلا به سرطان برابر 67/49±6/50 بود. نتایج آزمون های تی مستقل، ولچ، من-ویتنی /49±6/ و برای 110 سالمند غیر مبتلا به سرطان برابر 50یو، کروسکال والیس و کای- دو نشان داد بین میانگین و انحراف معیار سبک زندگی ارتقا دهنده سلامتی دربود. نتایج آزمون های تی مستقل، ولچ، من-ویتنی یو، کروسکال والیس و کای- دو نشان داد بین میانگین و انحراف معیار سبک زندگی ارتقا دهنده سلامتی در گروه مورد 114/26±17/10 و شاهد 143/52±17/36 تفاوت معنی داری وجود دارد P=1.1E-27 به طوری که میانگین نمره رشد معنوی، مسئولیت پذیری در مورد سلامت، روابط بین فردی، مدیریت استرس، فعالیت بدنی، تغذیه در گروه مورد (مبتلا به سرطان) کمتر از گروه شاهد (غیر مبتلا به سرطان) بود P<4.06E-4 نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد میانگین نمره سبک زندگی ارتقا دهنده سلامتی در دو گروه مبتلا به سرطان و غیر مبتلا به سرطان متوسط بود، هرچند میانگین نمره سبک زندگی ارتقا دهنده سلامتی در گروه مبتلا به سرطان نسبت به گروه غیر مبتلا به سرطان به طور معنی داری کمتر بود. اتخاذ برنامه هایی در سطح جامعهبرای ارتقای سلامتی در همه سالمندان به ویژه با هدف پیشگیری از بروز بیماری سرطان ضروری است

نویسندگان

ثابته شیرمحمدی فرد

دانشگاه علوم پزشکی گلستان

اکرم ثناگو

دانشیار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان

لیلا جویباری

دانشیار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان