تعیین تناسب کاشت پسته Pistacia Vera در دشت میاندوآب براساس مدل F.A.O

سطح زیر کشت اراضی باغی و زراعی شدیدا وابسته به منابع آب است که بدون توجه به پتانسیل منابع محیطی (آب و خاک و اقلیم) توسعه آن ناپایدار میباشد. لذا تغییر الگوی کشت و کاهش سطح زیر کشت محصولات آببر راهکار اساسیبرای اصلاح الگوی مصرف آب در بخش کشاورزی است. تحقیق حاضر با هدف تعیین پهنه های مناسب رویشی پسته جهت جایگزینی آن با محصولات با نیاز آبی بالا در دشت میاندوآب انجام شده است. پهنه های مناسب کاشت پسته براساس فاکتورهای محیطی مختلف تاثیرگذار در مراحل مختلف رشد گیاه با استفاده از مدل F.A.O در محیط نرم افزار ArcGIS صورت گرفته است. نتایج این تحقیق نشان داد که از کل مساحت محدوده مورد مطالعه در زیر حوضه میاندوآب 1111 کیلومتر مربع از تناسب متوسط S2 و 231 کیلومتر مربع از سطح محدوده تناسب ضعیف S3 و 842 کیلومتر مربع از وضعیت نامناسب ( N ) برای کشت پسته برخوردار است. همچنین عامل محدود کننده نزول تناسب از کلاس S1 به کلاس S2 مولفه اقلیم بوده و دو مولفه مهم در تغییرات تناسب برای کشت پسته در این محدوده فیزیک و حاصلخیزی خاک می باشد.

کلیدواژه ها:

تناسب کشت ، دشت میاندوآب ، پسته ، GIS