بررسی اثر مکان تشکیل بذر در روی سنبله و منطقه جغرافیائی رویش گل جالیز بر قابلیت قوه نامیه بذر گل جالیز در حضور آفتابگردان مصری

به منظور بررسی اثر موقعیت جغرافیایی و موقعیت تشکیل بذر بر روی سنبله و نیز اثر کود شیمیایی بر صفات رویشی گل جالیز آزمایشی در سال 1391 در شرایط گلخانه ای در منطقه تنکمان از شهرستان کرج انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل موقعیت جغرافیائی جمع آوری بذر گل جالیز (منطقه ساوجبلاغ و گرگان)، محل تشکیل بذر بر روی سنبله (یک سوم پایین، یک سوم میانی و یک سوم بالایی سنبله) و منبع کود حاوی نیتروژن( اوره، نیترات پتاسیم، سولفات پتاسیم، سولفات آمونیوم، نیترات آمونیوه) بود. اثر موقعیت تشکیل بذر بر روی سنبله گل جالیز نیز نشان داد که بذر تشکیل شده در یک سوم پایینی سنبله گل جالیز باعث ارتفاع و تعداد ساقه گل جالیز بیشتری می شود. در مجموع بالاترین تعداد ساقه گل جالیز از بذور منطقه ساوجبلاغ و کود سولفات آمونیوم بدست می آید. اثر موقعیت تشکیل سنبله، بر صفات رویشی گل جالیز در سطح یک درصد معنی دار بود. بالاترین ارتفاع گل جالیز و وزن خشک گل جالیز از بذور واقع بر روی بخش یک سوم پایینی سنبله بذر گل جالیز حاصل شد.

کلیدواژه ها:

گل جالیز ، موقعیت جغرافیایی ، سنبله ، کود نیتروژنه