بررسی خصوصیات اکوفیزیولوژیک گونه های هالوفیت گز (Tamarix) در اراضی بیابانی و شور ایران (مطالعه موردی فلات ایران)

خصوصیات اقلیمی حاکم بر مناطق خشک و نیمه خشک ایران، شرایط حساس و شکنندهای را در این مناطق ایجاد کرده است. در این مناطق فرسایش خاک و کویری شدن ازجمله فرآیندهایی است که منابع آب و خاک را به صورت مستقیم و غیرمستقیم به شدت تهدید میکند. هرچند این دو پدیده طبیعی است و جلوگیری از آنها امکان پذیر نیست ولی کاهش سرعت و شدت غیرطبیعی آنها، ضروری است. احیای پوشش گیاهی در اراضی تخریب یافته میتواند تاثیر شگرفی بر کاهش فرسایش و تخریب اراضی داشته باشد. گز یکی از گیاهان غالب در اجتماعات گیاهان هالوفیت است و اجتماعات هالوفیت در نواحی خشک و نیمه خشک جهان به عنوان یک نوع پوشش گیاهی بسیار مهم هستند. هالوفیتها گیاهانی هستند که چرخه زندگی آنها کاملا0 وابسته به رویشگاه های شور است، جایی که غلظت نمک محلول در خاک در حدود 5 گرم بر لیتر درکل مواد حل نشدنی جامد باشد. پوشش گیاهی هالوفیت از گونه های مختلف گز، دومین پوشش گیاهی فراوان خاکهای شور، به خصوص بسترهای رودخانه ای شور، خاکهای ماسهای شور و دهانه مرکزی است. این اجتماعات گیاهی هنوز در میان واحدهای پوشش گیاهی کشور، ناشناخته ترین پوششهای گیاهی هستند. این ناشناخته ماندن به طور عمده به دلیل نبود اطلاعات در مورد گیاهان هالوفیت است. بررسی خصوصیات و شناخت اکوبیولوژیک این جنس کمک بسیاری به شناخت اجتماعات هالوفیت در کشور ایران میکند و این مطالعه کتابخانه ای با هدف جمع آوری اطلاعات در مورد جنس گز برای کمک به شناخت جوامع هالوفیت و احیای پوشش گیاهی در مناطق خشک و نیمه خشک ایران است.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، تاکسونومی ، بیولوژی ، فیزیولوژی.