تحمل تنش سرما در ارتباط با میزان کربوهیدرات های محلول در آب در ژنوتیپ های جو

تنش سرما یکی از تهدیدات جدی بوده که بقای گیاه در طی فصل زمستان و نیز عملکرد آن را در دیمزارها تحت تاثیر قرار میدهد. ازاینرو اصلاح برای تحمل به سرما در غلات از جمله جو بایستی از اولویت های تحقیقاتی مخصوصا در نواحی دیم سردسیری باشد. باتوجه به فقدان اطلاعات کافی در زمینه وجود تنوع ژنتیکی برای صفت تجمع کربوهیدرات ها و ارتباط آن با تحمل به سرما درژنوتیپ های جو دیم، بررسی این صفت می تواند ما را در انتخاب و اصلاح برای داشتن ژنوتیپ های جو متحمل به سرما یاری نماید. ازاینرو در این تحقیق تنوع در میزان تجمع کربوهیدراتهای محلول در آب در 119 ژنوتیپ جو پس از مرحله هاردنینگ در شرایط دیمایستگاه تحقیقاتی کشاورزی دیم کشور با سه تکرار در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی مطالعه گردید. محدوده مقدارکربوهیدرات های محلول در آب برای ژنوتیپ ها از 15 تا 54 میلی گرم کربوهیدرات در گرم ماده خشک برگ در نوسان بود. نتایج اینمطالعه نشان داد ژنوتیپ های جو حاوی کربوهیدرات محلول در آب زیادتر، عموما از تحمل سرمای بیشتر در طی زمستان بعد از مرحلههاردنینگ برخوردار بودند. از اینرو انتخاب برای تحمل به سرما میتواند بر اساس اندازه گیری میزان کربوهیدرات در برنامه های اصلاحجو مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تحمل سرما ، تنوع ژنتیکی ، جو زراعی ، کربوهیدرات های محلول در آب