تاثیر قارچ میکوریز Glomus mossea بر پارامترهای رشد و عملکرد گیاه گندم تحت تنش شوری ناشی از کلرید سدیم و آبیاری با آب دریاچه ارومیه

شوری خاک به ویژه به دلیل آبیاری کنترل نشده زمین های کشاورزی توسط آب های حاوی مقادیر مختلفی از املاح محلول ازمهمترین عوامل موثر در کاهش رشد و عملکرد محصولات کشاورزی محسوب می گردد. از این رو تولید محصولاتی با تحمل بالاتر بهتنش شوری به ویژه ازطریق کاربرد کودهای زیستی به منظور دستیابی به کشاورزی تحت شرایط تنش حائز اهمیت است. در اینتحقیق تاثیر قارچ میکوریز Glomus mossea (به صورت پودری) بر برخی پارامترهای رشد و عملکرد گیاه گندم (.Triticum sativum L) رقم نیمه متحمل پیشتاز تحت تنش شوری ناشی از NaCl با غلظت 100 میلی مولار با (EC=10 dSm-1) و آب دریاچه ارومیه (EC=10.7 dSm-1) به عنوان یکی از مهمترین حوضه های آبریز کشور مورد بررسی قرار گرفت. کاشت گیاهان دردرون گلدان حاوی خاک و پیت با نسبت 20 به 1 انجام شد و 90 روز پس از کاشت، به منظور بررسی پارامترهای رشد و عملکرد برداشت شدند. نتایج مقایسه میانگین داده های آنالیز شده توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 نشان دهنده معنی دار بودن افزایش تمام پارامترهای رشد شامل وزن خشک، تر و طول ریشه و اندام هوایی، محتوای آب نسبی و نیز شاخص های عملکرد از جمله عملکرد دانه (وزن سنبله و وزن دانه در سنبله) و عملکرد بیولوژیک )مانند تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، وزن کاه و کلش و وزن تر اندام هوایی) و شاخص برداشت گیاهان میکوریزه نسبت به انواع غیر میکوریزه در هر دو منشا شوری گردید. (P<0.05) با توجه به نتایج فوق، می توان از قارچ های میکوریز به منظور بهبود رشد گیاهان در خاک های با تنش شوری بهره برد.

کلیدواژه ها:

شوری ، قارچ میکوریز ، تنش های غیر زیستی ، پارامترهای رشد ، ، گندم