ارزیابی اثر بایوپرایمینگ بذر با تریکودرما و باکتریهای محرک رشد (PGPR) بر جنبه های بیوشیمیایی رشد گیاهچه ی ذرت تحت شرایط تنش مس و آلومینیوم

مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان تحمل گیاه ذرت در شرایط آلودگی خاک به فلز سنگین مس و آلومینیوم وآستانه تحمل این گونه زراعی در سطوح مختلف آلودگی و همچنین بررسی اثر متقابل گونه گیاهی ذرت و میکروارگانیسمهای مختلف در پاکسازی خاک از فلز سنگین مورد نظر می باشد . در این پژوهش کوشش شد تا اثرات بیوپرایمینگ بذرذرت با قارچ تریکودرما و باکتریهای محرک رشد بر قابلیت تحمل گیاهچه ذرت به تنش فلزات سنگین مس و آلومینیومدر گلخانه تحقیقاتی و مجموعه آزمایشگاهی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی مورد ارزیابی قراربگیرد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا در خواهد آمد. عواملآزمایشی شامل پنج سطح بایوپرایمینگ (شاهد، پیش تیمار با تریکودرما، باکتریهای محرک رشد ازتو باکتر، آزوسپریلیوم و سودوموناس) و چهار ترکیب تیماری مس و آلومینیوم [شاهد (pH=6/5)، آلومینیوم یک میلی مولار، pH=5)، مس (غلظت 290 میکرومولار، pH=5) و آلومینیوم + مس (pH=5)] در محیط کشت هیدروپونیک و به صورت بسته صورت پذیرفت. از فراسنجه های مورد ارزیابی میتوان به استقرار گیاهچه مانند درصد و سرعت سبز شدن، طول و وزنخشک اندام هوایی و ریشه، حجم ریشه و تعداد برگ، شاخص پایداری غشا (میزان مواد نشت یافته از غشاهای سلولی) وبرخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمایی از قبیل مقادیر قندهای محلول و پرولین برگ به ترتیب با استفاده از معرف هایآنترون و نین هیدرین، فعالیت اسپکترو فتومتریک برخی از آنزیم های آنتی اکسیدان نظیر پراکسیداز و کاتالاز اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

ذرت ، تریکودرما ، باکتری های محرک رشد ، بایوپرایمینگ ، مس ، آلومینیوم