بررسی تاثیر کشت مخلوط ارقام گندم دیم بر عملکرد دانه و پایداری عملکرد در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

به منظور بررسی تأثیر کشت مخلوط ارقام گندم دیم بر عملکرد و پایداری عملکرد و برخی شاخصهای مقاومت به خشکی، شاخص های رقابتی و نسبت برابری زمین این ارقام، طرح آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار و در دو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی در سال زراعی 90-1389 اجرا گردید. در این تحقیق 6 رقم گندم در مزرعه آزمایشی ایستگاه تحقیقات دیم سرارود به صورت تک کشتی و به صورت مخلوط با یکدیگر به صورت 50:50 کشت شد و مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی از لحاظ عملکرد اختلاف وجود داشت. بیشترین عملکرد در شرایط آبیاری تکمیلی مربوط به تیمار شماره 8 مخلوط (سرداری + کراس البرز) و 12 (آذر- 2+ پیشتاز) بود. در شرایط دیم بیشترین عملکرد مربوط به تیمارهای شماره 5 تک کشتی (کراس البرز)، 8 مخلوط (سرداری + کراس البرز) و 12 (آذر- 2+ پیشتاز) بود. تیمار های 1 (سرداری) و 2( آذر- 2) (تک کشتی) و 7 (سرداری (+)WW33G) (مخلوط) بیشترین شاخص پایداری عملکرد (YsI) را داشتند و تیمارهای شماره 8 و 12 (مخلوط) بیشترین مقدار شاخص تحمل خشکی (STU) را داشتند و کشت مخلوط باعث افزایش تحمل خشکی در شرایط غیرقابل پیش بینی شد. تیمارهای مخلوط شماره 10 (آذر-2+ WW33G) و 12 (آذر- 2 + پیشتاز) بیشترین شاخص نسبت برابری زمین (LER) را در شرایط دیم و تیمارهای مخلوط شماره 8، 9 (سرداری+پیشتاز) و 15 (پیشتاز +14 GEN Bank) بیشترین شاخص نسبت برابری زمین (LER) را در شرایط آبیاری تکمیلی داشتند و از نظر اقتصادی مخلوط تیمارهای موردنظر بهتر از بقیه بودند.