تحلیل و ارزیابی کارایی قطب های حمل و نقل عمومی شهری (مطالعه موردی:منطقه تهرانپارس شهر تهران)

یک قطب حمل و نقل عمومی،محلی است که در آن مسافران بین انواع مختلف وسایل نقلیه عمومی یا شخصی مبادله می شوند و مناطقی هستند که برای سهولت دسترسی برای ساکنین مناطق مربوطه ایجاد می گردند.مکان یابی استقرار این قطب های حمل و نقل عمومی باید در نزدیکی سایر مسیرهای ارتباطی باشد،موجب به حداقل رسیدن نرخ کرایه ای که بایستی توس مسافر برای رسیدن به مرکز حمل و نقل بعدی پرداخت شود،گردد.هدف این تحقیق،بررسی کارایی ویژگی های قطب های حمل و نقل عمومی برای تبدیل شدن به قطب یکپارچه برای حمل و نقل عمومی و ارایه دانش و اطلاعات عمیق تر در خصوص مفهوم قطب حمل و نقل عمومی می باشد و برای مطالعه موردی،شهر تهران و قطب حمل و نقل عمومی تهرانپارس انتخاب شده است. این تحقیق،با استفاده از رابطه کوکران تعداد 44 پرسشنامه از طریق توزیع ان و براساس تئوری طیف لیکرت برای تهرانپارس به عنوان قطب حمل و نقل انجام شد.نمونه اماری دراین تحقیق، از میان دانشجویان و کارگران شهر تهران که ازحمل و نقل عمومی در طول هفته بهره می بردند،انتخاب شد.نتایج ازمون همبستگی پیرسون برابر 52921 ،میانگین سوالات پرسشنامه برابر 72296 و نمره معیار برابر 42116 شد نشان داد که با توجه به فرضیات بیان شده در تحقیق، همبستگی زیادی بین بیشتر پاسخگویان با استاندارد قطب حمل و نقل عمومی در تهران وجود دارد.این مطالعه نشان داد که پایانه تهرانپارس این ویژگی را داردکه به یک قطب حمل و نقل عمومی تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل عمومی شهری ، قطب حمل و نقل عمومی ، کارایی و عملکرد