ارزیابی پاسخهای رشد و فیزیولوژیک پسته قزوینی و هیبرید قزوینی ×آتلانتیکا به تنش شوری

با توجه به محدود شدن کشت و کار پسته در مناطق مرکزی کشور در اثر شوری، شناسایی پایههای متحمل به شوری اهمیت فراوانی دارد در این پژوهش اثرات تنش شوری روی دانهال های پسته قزوینی و هیبرید قزوینی آتلانتیکا بررسی شد. دانهال های کاشته شده در بستر حاوی کوکوپیت و پرلیت، در مرحله 8 برگی به مدت 45 روز روز توسط سطوح مختلف کلریدسدیم شامل صفر شاهد 50.100و150 میلی مولار در محلول غذایی نیم هوگلند، تیمار گردیدند. در انتهای دوره، ارتفاع گیاهان، تعداد برگ، و غلظت رنگیزههای کلروفیل، کاروتنوئیدها و آنتوسیانینها و میزان مالون دی آلدهید در برگها ارزیابی شد. بر اساس نتایج بدست آمده، کاربرد کلریدسدیم در همه سطوح، سبب کاهش معنی دار رشد دانهال های هیبرید گردید در صورتی که در واریته قزوینی کاهش رشد تنها در بالاترین سطح کلریدسدیم مشاهده گردید. ریزش برگ در واریته قزوینی نسبت به شاهد افزایش یافت که بیشترین میزان ریزش 50/8 درصد در تیمار 150 میلی مولار کلریدسدیم مشاهده شد و در دیگر سطوح کلریدسدیم تفاوت معنیداری وجود نداشت. در هیبرید قزوینی آتلانتیکا در سطوح 50 و 100 میلیمولار کلریدسدیم، به ترتیب 58/8 و 78 درصد ریزش برگ بیشتر در مقایسه با تیمار شاهد مشاهده شد. با افزایش سطح کلریدسدیم، تنها تغییر در غلظت کلروفیلها، در نسبت کلروفیل a:b مشاهده شد که در تمام سطوح شوری در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافت و کاهش در میزان کاروتنوئیدها در ژنوتیپ قزوینی آتلانتیکا در سطوح 50 و 150 میلی مولار کلرید سدیم مشاهده شد و از سوی دیگر هیچ تغییری در میزان آنتوسیانینها در برگ دانهالهای قزوینی و هیبرید ایجاد نگردید. غلظت مالون دیآلدهید در برگهای هیبرید قزوینی آتلانتیکا در سطح100و150 میلیمولار کلریدسدیم بهصورت معنیداری افزایش یافت در حالی که در واریته قزوینی، تفاوت معنی داری با شاهد نداشت. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش میتوان چنین نتیجهگیری نمود که واریته پسته قزوینی نسبت به هیبرید قزوینی آتلانتیکا تحمل بالاتری به تنش شوری دارد.

کلیدواژه ها:

آنتوسیانینها ، پسته اهلی ، ریزش برگ ، ، کاروتنوئیدها کلروفیل ، کلریدسدیم ، مالون دی آلدهید