بررسی راهکارهای مناسب جهت ارتقای راندمان آب در یکپارچه سازی اراضی (مطالعه مروری)

برای حل معضل پراکندگی اراضی زراعی در کشور ما در سال 1352 قانون یکپارچه نمودن اراضی و تعاونی کردن تولید به تصویر رسید و هرچند سیاست کلی در راستای توسعه زراعی و یکپارچه سازی اراضی بوده و برای این منظور اقدام به تشکیل تعاونی های تولید و شرکت های سهامی زراعی شده، لیکن این تعاونی ها تا به امروز نتوانسته اند به هدف اصلی خود که تولید گروهی و حفظ یکپارچگی اراضی بوده است، دست یابند. چرا که هنوز سطح گسترده ای از زمین های زراعی به صورت خرد و پراکنده توسط بهره برداران زیر کشت می رود. حال سوال اساسی این است که با توجه به تحلیل رفتن منابع آبی و عدم وجود زیرساخت مناسب برای مانیتورینگ، ارزیابی عملکرد و مدیریت علمی و کاربردی بخش کشاورزی در کشور آیا زمان آن فرا نرسیده که یک تجدید نظر کلی و فوری بر روی طرح تجهیز و یکپارچه سازی اراضی به عنوان یک ضرورت اساسی در حوزه کشاورزی، برای نیل به توسعه پایدار صورت گرفته و عوامل کند شدن اجرای آن بررسی و برای رفع آنها به عنوان یک اولویت استراتژیک اقدام عملی و در صورت سخت بودن رفع این موانع (مانند مشکلات مالی و اجتماعی) در کوتاه مدت، رونمایی از طرح ها و ایده های موقت یا دائم جایگزین و قابل اجرا در دستور کار قرار گیرد از این رو هدف اصلی از این پژوهش بررسی تاثیر راهکارهای مناسب جهت ارتقای راندمان آب در یکپارچه سازی اراضی می باشد. روش این تحقیق به صورت مروری - تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

راندمان آب ، یکپارچه سازی اراضی ، آبیاری ، کشاورزی