توجه به محسوسات در ادبیات عامه روستایی (کندو کاوی در ادبیات عامه روستایی با رویکرد تحلیل محتوایی و تکیه بر گویش های محلی فشتنق)

ادبیات عامه روستایی یکی از جذاب ترین و دل انگیزترین زیرشاخه های ادبیات است. مطالعه و بررسی ادبیات فولکلور، بسیاری از ناگفته های فرهنگی، آرزوها و خواسته های عموم مردم، باورها و ارزش های غیرمکتوب را برای خواننده آشکار می نماید. روستائیان برای ایجاد ارتباط با یکدیگر در گویش های محلی و گفت و گوهای روزمره خود از زبان ادبی به طور طبیعی بهره می گیرند. آن ها در گویش های خود به طور طبیعی و گسترده از صور خیال مثل تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه استفاده می کنند. با توجه به این که اغلب مردم روستا بی سواد هستند یا تحصیلات پایینی دارند، هدف اصلی پژوهش این است که مشخص شود روستاییان در چه سطحی و چگونه در گویش های خود از زبان ادبی استفاه می کنند کیفیت کاربرد زبان ادبی در گویش های آنان چگونه است آیا کاربرد صور خیال و آرایه های ادبی در بین آنان جنبه تقلیدی و کلیشه ای دارد یا با ابتکار و خلاقیت همراه است با تامل در گفت و گوی روستا می توان دریافت که کاربرد مثل، تشبیه، استعاره، کنایه، تعابیر عامیانه، دوبیتی در گفتارهای روزره و گویش های روستائیان بسامد بالایی دارد. در لایه های درونی و پنهان زبان ارتباطی، ادبی و گویش هایی که روستائیان استفاده می کنند و از بطن تشبیهات، استعارات و صور خیال در گویش آنان می توان اعتقادات و اندیشه های دینی، ارزش ها و باورهای عامیانه شان را کشف کرد. در این پژوهش براساس گفت و گوهای روزمره و تحلیل گویش های مردم روستای فشتنق، از توابع شهر داورزن، اندیشه های دینی، باورهای عامیانه و آداب و رسوم منطقه ای آنان بررسی شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که کاربرد عناصر ادبی در گویش های روستایی بسامد بالایی دارد؛ آنان در گویش های خویش از عناصری بهره می گیرند که پیوسته با آن سر و کار دارند و آن ها را با تمام وجود حس می کنند. انس آنان با طبیعت سبب می شود که آن ها در گویش های ادبی خود از تشبیهات حسی، نمادهای حویانی و سایر عناصر طبیعت مثل گل ها، گیاهان و درختان استفاده کنند و برای خلق ادبیات مورد استفاده خود از پدیده هایی بهره بگیرند که آن را با حواس ظاهری درک می کنند.

کلیدواژه ها:

ادبیات عامه ، روستای فشتنق ، صور خیال ، باورها ، طبیعت