نکاتی چند درباره داستان سمک عیار

سمک عیار داستانی شفاهی بوده که فرامرز بن خداداد، کاتب ارجانی آن را بر اساس روایت صدقه بن ابی القاسم شیرازی گردآوری کرده است. پژوهشگران درباره تاریخ نگارش این اثر و نوع ادبی آن نظرات متفاوتی دارند. درباره این اثر همچنان ابهاماتی وجود دارد که این پژوهش بر آن است برخی از آنها را مرتفع سازد. نگارندگان این پژوهش با بررسی آثار ادبی مختلف و تذکره ها این موضوع را دریافته اند پیش از تصحیح و چاپ این اثر داستانی، نام و نشانی از آن در دیگر آثار نبوده است. دیدگاه نگارندگان این پژوهش این است به دلیل اینکه پادشاهان و حاکمان، حکایت ها و مسائل مربوط به عیاران و جوانمردی های آنها را خوش نمی داشتند، مانع گسترش و انتشار آنها شدند و این اثر قرن ها پس از کتابت نیز، به صورت یک مرام نامه درون گروهی تنها در بین عیاران وجود داشته است و دیگر افراد جامعه، چه عامه مردم و چه نویسندگان از آن بی خبر بوده اند. همچنین در اینپژوهش گونه ادبی داستان سمک عیار بررسی شده است و دریافت نگارندگان این است که برخلاف دیدگاه دیگر نظریه پردازان، نوع ادبی آن نیز با نوع حماسه و رمانس و ... تفاوت دارد. پیشنهاد نگارندگان پژوهش این است که عیاری را یکی از انواع قصه های کهن ایرانی بدانند که در آن با روایتی داستانی به طور خاص درباره عیاران ، آداب و رسوم آنها و خلق و خوی آنها پرداخته شده باشد و اعمال عیارانه آنها روایت شده باشد.

کلیدواژه ها:

سمک عیار ، ویژگی های عیاران ، نوع ادبی