چوخه، برآمده از فرهنگ عامه

آیین پهلوانی در فرهنگ و ادب عامه جایگاه ویژه ای دارد. این آیین برگرفته از بازی های محلی و بومی هر سرزمینی است که بر پرورش تن و روح با ابزارهای درونی چون فروتنی، رادی، راستی، خردورزی، سپاس داری و نبرد با دیو درون می پردازد. این مقاله با گردآوری اطلاعات کتابخانه ای به شیوه توصفی – تحلیلی بر ظرفیت های بالقوه آیین کشتی باچوخه می کوشد پیشینه کشتی چوخه و نقش آن را در فرهنگ عامه جست و جو کند. سپس با ردیابی شاخص ها با فرهنگ عامه در بازی های بومی، پاره ای از مهمترین شاخص های فرهنگ عامه ایران را در بازی محلی کشتی چوخه ، بیان تاریخچه، ابزارها و تاثیر آن در زندگی مردم را نشان دهد. نام بازی از لباسی که کشتی گیران در هنگام کشتی گرفتن بر تن می کنند، گرفته شده است و به معنی شنل کوتاهی است که آن را با شال سفیدرنگی محکم می کنند. از آنجا که این ورزش از قدیم الایام در بین مردم کرد شمال خراسان مرسوم بوده به این نام (کشتی با چوخه) معروف گشته است . این بازی بومی در بسیاری از مراسم محلی به خصوص جشن عروسی و ایام نوروز نیز رایج بوده، حاوی ارزش های اخلاقی و ابزاری برای انتقال عقاید، فرهنگ و تمدن از نسلی به نسل دیگر بوده اند و علاوه بر تفریح و سرگرمی، یکی از راه های پرورش روان، فکر، اجتماع و جسم است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ عامه ، کشتی ، چوخه ، بازی محلی ، آیین پهلوانی