تاثیر روش آموزش بهداشت دهان و دندان توسط دانشجوی استاندارد شده بر میزان پلاک دندانی

سابقه و هدف: پلاک میکروبی دندان به عنوان عامل اصلی در پاتوژنز بیماری های پریودنتال شناخته شده است. پیشگیری اولیه و آموزش به عنوان اثرگذارترین ابزار در کاهش بیماری دندان و پریودنتال و بهبود بهداشت دهان در نظر گرفته می شود. هدف این مطالعه تعیین تاثیر روش آموزش بهداشت دهان و دندان توسط دانشجوی استانداردشده بر میزان پلاک دندانی بود. مواد و روش ها: بیمار مراجعه کننده به طور تصادفی به دو گروه مورد آزمایش عملی بهداشت دهان و دندان توسط یک 62 در این مطالعه نیمه تجربی، نفر تقسیم شدند نمایه ی پلاک که در واقع نمایه ی بررسی 31 نفر و گروه شاهد، آموزش چهره به چهره 31 دانشجوی استاندارد شده OLeary کارکرد بیماران بود، توسط فرد معاینه کننده و پایه نمایه پلاک اندازه گیری شده و میزان شاخص پلاک بیماران، قبل و بعد از آموزش ثبت گردید. جهت استاندارد سازی دانشجو تیمی تشکیل و پس از سه جلسه یک ساعته دانشجویان تعلیم عملی دیده و نحوه اجرای دانشجو توسط اعضای تیم مورد ارزشیابی و بازخورد لازم ارائه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های مرتبط با شاخص پلاک از آزمون های با کمک نرم افزار ANOVA, independent sample t test, paired sample t test و توصیفی و استنباطی spss19 شد. یافته ها: درصد در بیماران گروه 13/15 درصد شاخص پلاک در بیماران گروه مورد با آموزش مورد توسط دانشجوی استاندارد شده و کاهش 62/25 کاهش شاهد یا آموزش چهره به چهره متعاقب آموزش مشاهده شد و نیز اختلاف معنی داری بین میانگین شاخص کاهش پلاک در هر گروه 0/0001 مورد و شاهد پس از آموزش وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تربیت دانشجوی استاندارد شده به دلیل شبیه ساز شده یک استاد مجرب، می تواند نقش بسزایی در کاهش پلاک دندانی و روش مناسبی جهت آموزش نکات مراقبتی به بیماران داشته باشد

کلیدواژه ها:

آموزش ، بهداشت دهان ، بیماری پریودنتال