تعیین متوسط جیوه درنمونه های ادرار و هوای تنفسی دندانپزشکان ایران: مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز

مقدمه: جیوه پس از مواد رادیواکتیو، خطرناکترین و سمی ترین فلز روی کره ی زمین است. دندانپزشکان به طور مداوم در معرض بخار جیوه هستند. جیوه از دو طریق می تواند وارد بدن انسان شود: استفاده از غذاهای دریایی و جابه جا کردن آمالگام دندانی برای پر کردن دندان و مصارف دیگر. در ایران مطالعات متعددی در زمینه بررسی غلظت جیوهدر نمونه های خون، ادرار و هوای تنفسی دندانپزشکان ایران انجام شده است و برآوردهای حاصله متغیر بوده است. لذا مطالعه ی حاضر با هدف تعیین میانگین غلظت جیوه در نمونه های ادرار و هوای تنفسی دندانپزشکان ایران انجام شد. روش جست و جو: مطالعه ی حاضر براساس چک لیست PRISMA انجام گرفت جستجوی متون در پایگاه های فارسی و انگلیسی زبان ،Iranmedex ،SID ،Medlib ،Scopus ،PubMed ،Science Direct Magiran Cochrane، ،Web of Science و موتور جستجوی Google Google با استفاده از کلید واژه های استاندارد فارسی و انگلیسی انجام شد. یافته ها: در بررسی 12مطالعه با حجم نمونه ی 6344 میانگین غلظت جیوه در نمونه های ادرار و هوای تنفسی به ترتیب 5.54 μg/1, CI 95%، 4.03-7.06 و 7.58 microg/m3 95%، 2.56-12.60 بدست آمد. تفاوت استاندارد شده میانگین غلظت جیوه ادرار بین گروه مورد و شاهد در 3 مطالعه 1.79 μg/dl فاصله اطمینان 95%، -1.40-4.99 بدست آمد و ارتباط ازنظر آماری معنی دارنبود. P> 0.05 نتیجه گیری: یافته ها این مطالعه نشان داد به طور کلی، فاصله اطمینان 95 % جیوه در نمونه های ادرار دندانپزشکان ایران بالاتر از حد مجاز می باشد. هم چنین غلظت جیوه در نمونه های مورد بررسی در دندانپزشکان بالاتر از گروه شاهد است، لذا دندانپزشکان ایرانی باید سالیانه از نظر جیوه ادرار مورد بررسی قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

مواجهه شغلی ، جیوه ، دندانپزشکان ، متاآنالیز