استفاده از جاذبهای طبیعی در کاهش هیدروکربورهای نفتی از فاضلاب صنایع نفت

با توجه به مخاطرات بهداشتی و ملاحظات اقتصادی ،توجه به تولید،جمع آوری و بهسازی فاضلاب امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. هیدروکربورهای نفتی از عمده ترین آلاینده های اکوسیستم های آبی و خاکی در سراسر دنیا محسوب گردیده و مطالعه بر روی روش های ساده ، سریع و ارزان قیمت جهت کاهش آنها ضروری می باشد .در تحقیق حاضر مطالعه بر روی روش جذب سطحی با استفاده از جاذب های خاک اره و سبوس برنج صورت گرفته و توانایی آنها در جذب هیدرکربورهای نفتی ازپسابهای آلوده مورد سنجش قرار گرفت. لذا، پسابی حاوی ترکیبات PAH در شرایط پایلوت از روی ستونی از جاذب های مذکور با وزن و ارتفاع مشخص به مدت 4 ساعت با بار سطحی وشرایط کاملاً ثابت عبور داده شد. غلظت ترکیباتPAH در نمونه هایی که از خروجی پایلوت در فواصل زمانی30دقیقه و از سطح و انتهای ستون در پایان آزمایش تهیه گردیده بودند با استفاده از دستگاهHPLCموردسنجش قرار گرفت. با توجه به نتایج آزمایشها، حداکثر جذب ترکیباتPAHدر جاذب سبوس برنج به میزان 91.5 % بعداز گذشت 60 ، دقیقه برای جاذب خاک اره 88.5 % بعداز گذشت 30 دقیقه بدست آمد. سپس متوسط غلظت این ترکیبات در واحد جرم جاذب ها در انتهای آزمایش محاسبه گردید و نتایج نشان داد؛ زمان تماس از فاکتورهای مهم وتعیین کننده در میزان جذب می باشد. در انتها نیز با استفاده از معادلات فرندلیچ و لانگ میر، مدلسازی فرآیند جذب صورت گرفت . نتایج مدلسازی نیز بیانگر آن بود که مدل جذبی فرندلیچ در توجیه فرآیند جذب بر روی جاذب سبوس برنج و مدل لانگ میر در مورد جاذب خاک اره موفق تر بوده اند . . همچنین برای در نظر گرفتن ضریب جذب ترکیباتPAHدر جاذبها از رابطه فروندلیچ استفاده گردید، بطوریکه ضریبKبرای ایزوترم جذب فروندلیچ به میزان 0.187 برای جاذب خاک اره و 0.131 برای جاذب سبوس برنج بدست آمد

کلیدواژه ها:

هیدروکربورهای نفتی ، جذب سطحی ، سبوس برنج ، خاک اره ، ترکیباتPAH