توسعه یکچارچوب بومی برای استقرار و راه اندازی استاندارد پرداخت EMV در ایران

و EMV استانداردی برای پرداخت با استفاده از کارت های نقدی و اعتباری میباشد. این استاندارد، نحوه تعامل بین پایانه فروش و کارت هوشمند را در لایه های فیزیکی، الکترونیکی، اطلاعات و کاربردها تعریف مینماید. با آغاز دهه 90 میلادی، کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری به این روند پیوستند تا اینکه در سال 1994 به شکلی متحد و مدون با مشارکت MasterCard ،EuroPayوVisa استاندارد EMV ایجاد و به همه کشورهای اروپایی ابلاغ شد. در آمریکا نیز از اواسط سال 2015 استفاده از استاندارد EMV اجباری شد. با استفاده از استاندارد EMV مجموعه ای از پروتکل ها و روال های امنیتی در فرآیند پرداخت به کار گرفته خواهد شد که موجب افزایش امنیت کارت های بانکی و ایجاد یک دسترسی امن به حساب مشتری میشود. بزرگ ترین تاثیر این استاندارد، کاهش تعداد برداشت های غیرمجاز از طریق شیوه هایی مثل فراد Fraud اسکیمینگ Skimming و غیره است. باتوجه به افزایش نرخ سرقت های الکترونیکی و سوء استفاده های متعدد صورت گرفته از حساب های بانکی که بخش عمده ای از آنها ناشی از امنیت نامناسب کارت های مغناطیسی میباشد بانک مرکزی در سال 1383 برنامه ای برای مهاجرت از کارت های مغناطیسی به کارت های چیپ دار تدوین نمود. برای مهاجرت به EMV تدوین یک برنامه جامع نخستین گام است. به دلیل پیچیدگی فرایند پرداخت کارت های هوشمند مبتنی بر EMV نسبت به کارت های مغناطیسی، تهیه دستورالعمل و استانداردهای داخلی در همه حوزه ها اعم از تهیه برنامه مهاجرت تا قوانین مربوط به صدور کارت و پذیرندگی و... لازم و ضروری است. در این مقاله به ترسیم یک چارچوب بومی برای استقرار و راه اندازی استاندارد پرداخت EMV در کشور پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

پرداخت الکترونیک امن ، استاندارد EMV امنیت پرداخت ، چارچوب بومی ، کارت های چیپ دار