بررسی بهبود شاخص های جوانه زنی در گیاه سالیکورنیا (persica Salicornia ) در نتیجه پیش تیمار نیترات پتاسیم و گلایسین بتایین در شرایط شور

جوانهزنی پدیده پیچیده مشتمل بر تغییرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی بوده که حاصل فعال شدن جنین است. شوری به عنوان یک تنش غیر زنده بسیاری از ناملایمات را برای بذرها در دوره جوانهزنی ایجاد میکند. گیاه شورزی سالیکورنیا با نام علمی Salicornia .spاز خانواده اسفناجیان(Chenopodiaceae (با کاربردهای چندگانه خود گزینه مناسبی جهت معرفی به منظور زراعت درمناطقی با آبهای شور و نیمه شور است. با توجه به حساسیت نسبی گیاه سالیکورنیا به شوری در مرحله جوانه زنی این آزمایش با هدف بررسی اثر پیشتیمار نیترات پتاسیم و گلایسین بتایین بر شاخصهای جوانهزنی این گیاه تحت تنش شوری صورت گرفته است. این مطالعه در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهان دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به صورت فاکتوریل درقالب طرح کاملا0 تصادفی در چهار تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای شوری در پنج سطح (0 ،150 ،300 ،450 و 600 میلی مولار) سدیم کلراید، بعنوان فاکتور اول و محلول نیترات پتاسیم در چهار سطح (0 ،1 ، 2 و 3 (%بعنوان فاکتور دوم و محلول گلایسین بتایین در پنج سطح (0 ، 30 ،60 ،90 و 120 میلی مولار) بعنوان فاکتور سوم به صورت پیشتیمار در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج بدست آمده از این تحقیقاعمال پیش تیمار با موادی مانند نیترات پتاسیم و گلایسین بتایین هم توانسته بخوبی نقش بهبود بخشی خود بر صفات مرحلهی جوانه زنی را به اثبات برساند. در مجموع با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق میتوان از صفت شاخص بنیه بدلیل واکنش مناسب تر به تیمارهای اعمال شده بعنوان صفت کلیدی نام برد. و از بین سطوح مختلف پیش تیمار گلایسین بتایین نیز غلظت های 90 و 120 میلی مولار و نیترات پتاسیم 2 %را به دلیل تاثیر بهتر بر مجموع صفات مورد بررسی مناسبترین تیمار شناخته شدند.

کلیدواژه ها:

سالیکورنیا ، گلایسین بتایین ، نیترات پتاسیم ، تنش شوری ، شاخصهای جوانه زنی