اثر بخشی مداخله مبتنی بر خانواده بر تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی مداخله مبتنی بر خانواده بر تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا بود. .طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه والدین پسران مبتلا به اختلال اتیسم شهر تهران در سال 1396 بودند که تعداد 16 والد کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمایش( 6نفر) و کنترل( 6نفر) به شیوه تصادفی گمارش شدند. در ابتدا هر دو گروه با استفاده نیمرخ اجتماعی بلینی مورد ارزیابی قرار گرفتند ، سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 10 جلسه ی 45 دقیقه ای برنامه مداخله مبتنی بر خانواده را دریافت کردند. در حالی که گروه کنترل چنین آموزشی را دریافت نکردند. در پایان مجددا هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این پژوهش یافته ها با استفاده تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر خانواده موجب بهبود تعاملات اجتماعی گروه آزمایش شد. با استفاده از این نتایج می توان از مداخله مبتنی بر خانواده در جهت کاهش نقایص اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

اختلال اتیسم ، تعاملات اجتماعی ، مداخله مبتنی بر خانواده