مطالعه اثربخشی روشهای آموزش فعال تدریس،دردوره های کوتاه مدت ویژه نجاتگران جمعیت هلال احمر

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر تدریس مبتنی بر روشهای فعال تدریس و روش سنتی در یادگیری موضوعات تخصصی امدادونجات ویژه دوره های کوتاه مدت جمعیت هلال احمر دربین نجاتگران داوطلب انجام شد.این پژوهش از نوع طرح های نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و از نظر هدف، کاربردی است .جامعه آماری این تحقیق،شامل کلیه نجاتگران شرکت کننده دردوره بازآموزی طرح امدادونجات به تعداد400 نفربود .دراین پژوهش نتایج آموزش فراگیران هشت کلاس ازدوره بازآموزی که از هر کدام از کلاس ها پس از موازنه سازی آزمودنی ها ، چهارکلاس به شکل یادگیری سنتی هرکدام به تعداد 25 نفر وچهارکلاس دیگر به شیوه تدریس فعال هرکدام به تعداد 25 نفربرگذارشده بود، مورد بررسی قرار گرفت .برای اندازه گیری میزان یادگیری گروه ها از آزمون پیشرفت تحصیلی استفاده گردید .همچنین برای تحلیل داده های آماری در مورد هر یک ازفرضیه های پژوهش به علت تعیین تفاوت و محاسبه و مقایسه نمره های پیش آزمون و پس آزمون درگروه های آزمایش وکنترل ازتحلیل کوواریانس استفاده شدو نتایج تحلیل کواریانس ازآزمون نشان داد که بین نمرات یادگیری کلی هر دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد .به عبارت دیگر روش تدریس فعال در افزایش یادگیری کلی، فراگیران تاثیرگذاشته و نسبت به روش سنتی تدریس اثربخش بوده است.

کلیدواژه ها:

روشهای فعال تدریس ، یادگیری ، دوره کوتاه مدت ، اثربخشی