مقایسه دو روش آشیانه و دست بالشی بر متغیرهای فیزیولوژیک نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان حضرت زینب (س) شیراز

یکی از مداخلات تکاملی- عصبی زود هنگام در بخش مراقبت های ویژه نوزادان، دادن وضعیت مناسب به نوزادان می باشد. نوزادان نارس، سه ماهه سوم زندگی در رحم را از دست داده اند و در نتیجه به وضعیت فیزیولوژیک فلکشن که یک وضعیت تکاملی و نشان دهنده رشد مغزی در نوزادان است دست نیافته اند. در این راستا رویکرد مراقبت تکاملی با بکارگیری گستره ای از اقدامات پزشکی و پرستاری باعث کاهش استرس در نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه ی نوزادان می گردد. با توجه به محدود بودن پژوهش های صورت گرفته در زمینه ی استفاده از دست بالشی، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر استفاده از دو روش آشیانه و دست بالشی بر شاخص های فیزیولوژیک نوزادان نارس بستری در بخش های مراقبت ویژه نوزادان انجام شده است.روش کار: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی، 70 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان واجد شرایط، به روش نمونه گیری تخصیص تصادفی ساده در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. نوزادان گروه آزمون با استفاده از دست بالشی و نوزادان گروه کنترل به شیوه ی آشیانه، تحت مراقبت تکاملی قرار گرفتند. تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس و درصد اشباع اکسیژن خون نوزادان دو گروه، بلافاصله قبل و سی دقیقه بعد از مداخله، اندازه گیری شد. جهت ثبت پاسخ های فیزیولوژیک نوزادان در طول انجام مداخله، از دستگاه پالس اکسی متری استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های مجذور کای، تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، میانگین تعداد ضربان قلب (001/0=P)، تعداد تنفس (001/0=P) در نوزادان گروه آزمون به صورت معناداری کمتر و درصد اشباع اکسیژن خون (001/0=P) در نوزادان گروه آزمون به صورت معناداری بیشتر از گروه کنترل بوده است.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مثبت روش دست بالشی نسبت به آشیانه در ثبات متغیرهای فیزیولوژیک نوزادان نارس، می توان از این شیوه به عنوان یک روش مناسب در بخش های مراقبت ویژه نوزادان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

شاخص های فیزیولوژیک ، نوزاد نارس ، بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان ، دست بالشی ، آشیانه