اثر بخشی شفقت درمانی مبتنی بر قدردانی و بخشش بر بهباشی زنان مطلقه

هدف: روش های درمانی مختلفی برای کاهش اثرات سوء پس از طلاق مانند عزت نفس تخریب شده ،اعتماد از دست رفته وجود دارد هدف از مطالعه حاضر اثر بخشی شفقت درمانی مبتنی بر بخشش وقدردانی بر بهباشی زنان مطلقه بود.روش: پژوهش حاضر کاربردی به روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه می باشد، جامعه آماری را کلیه زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهر کارون تشکیل می دادند که 30 نفر از زنان مطلقه ای که به دفتر مشاوره کمیته امداد مراجعه کرده بودند، به عنوان نمونه با روش نمونه گیری در دسترس، از میان آنان انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه بهباشی ذهنی کییز 2003 بوده و پکیج آموزشی شفقت درمانی مبتنی بر بخشش وقدردانی برای گروه مداخله آموزش داده شد.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد بین نمرات بهباشی گروه شفقتدرمانی مبتنی بر قدردانی وگواه(F:53/194در سطح P<0/0001 )و پسآزمون بهباشی گروه شفقتدرمانی مبتنی بر بخشش وگواه F:73/074در سطح P<0/0001 تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین شفقتدرمانی مبتنی بر قدردانی و شفقتدرمانی مبتنی بر بخشش هر دو بر بهباشی موثر بودند .نتیجه گیری: از میان شیوه های درمانی مثبت نگر متعددی که وجود دارد، شفقت به خود، بخشش وقدردانی به دلیل تاثیری که بر بهباشی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی دارد موجب بهبود و افزایش بهباشی زنان مطلقه می شوند.

کلیدواژه ها:

شفقت درمانی ، بخشش ، قدردانی ، بهباشی