ارزیابی Halothiobacillus neapolitanus و گوگرد در کنترل بیماری پاخوره ی گندم

گندم یکی از مهمترین محصولات غذایی در بسیاری از کشورهای جهان است که هرساله بسیاری از بیماریها ازجمله بیماری پاخوره گندم به آن خسارت زیادی وارد میکنند. بیماری پاخوره گندم یکی از مخرب ترین و مهمترین بیماریهای ریشه گندم در دنیا میباشد. گوگرد یکی از عناصر موردنیاز گیاه است که میتواند نقش مهمی در کنترل بیماری پاخوره ی گندم، با اسیدی کردن ناحیه ی ریزوسفر ریشه و افزایش جذب عناصر موردنیاز گیاه، داشته باشد. باکتریهای جنس Halothiobacillus، اکسیدکننده قوی گوگرد میباشند که میتوانند اکسیداسیون گوگرد را در مدت زمان بسیار کمتری نسبت به تیمار گوگرد بدون باکتری انجام دهند. برای انجام این تحقیق، باکتری H. neapolitanus جدایهی B95 از موسسه تحقیقات خاک و آب استان البرز تهیه گردید و برای تائید شناسایی باکتری از روش توالی یابی نوکلئوتیدی ژن 16S rDNA استفاده گردید و قارچ بیمارگر پاخوره ی گندم از مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه تهیه شد. آزمون کشت متقابل به دلیل مشکلات رشد قارچ و باکتری در محیطهای مخلوط 1:1، بهصورت یک محیط کشت متقابل جدید برای این باکتری انجام گرفت. برای آزمونهای گلخانه ای در این تحقیق از یک سطح گوگرد (شش گرم در کیلوگرم) استفاده گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که قارچ بیمارگر در شرایط آزمایشگاهی، توانایی رشد در محیط کشت متقابل که توسط باکتری اسیدی شده بود را نداشت. نتایج حاصل از آزمون آزمایشگاهی نشان داد که عصارهی باکتری H. neapolitanus (B95) توانایی جلوگیری از رشد پرگنهی قارچ بیمارگر به میزان % 60 را نسبت به تیمار شاهد داشت. نتایج گلخانه ای اثر تیمارهای باکتری به همراه گوگرد، گوگرد و باکتری بر بیماری پاخورهی گندم نشان داد کنترل بیماری در شرایط گلخانه ای با تیمارهای گوگرد به همراه باکتری 8% H. neapolitanus (B95)، تیمار گوگرد %40 (SD) و تیمار باکتری %73 آلودگی را از خود نشان دادند. تیمار باکتری به همراه گوگرد و گوگرد در مقایسه با شاهد بیمار که %76 بیمار بود، کنترل معنیداری در سطح احتمال آماری یک درصد از نشان دادند.