قدرت در گفتار سیاسی فردوسی و هومر

اصلی ترین پرسشی که ذهن اندیشمندان حوزه ی اندیشه سیاسی را به خود مشغول داشته، تحلیل خاستگاه و خصلت های قدرتشهریاران بوده است. این پژوهش در پی ارایه تحلیل قدرت شناسانه در دستگاه فکری عظیم ادبی-سیاسی ایرانی و یونانی، کوششکرده تا اندیشه فردوسی را با اندیشه هومر که سالیان درازی پس از خود را با مبانی و مفاهیم شان مورد تاثیر قرار داده اند و تا اکنونآثار اندیشه آنها باقی مانده است را مورد کاوش و مقایسه قرار دهد. بنابراین پرسش این پژوهش آن است که خاستگاه و خصلت هایقدرت شهریاران در گفتار سیاسی فردوسی و هومر چیست و چه تشابه ها و تمایزهایی دارند نگارندگان این پژوهش برآنند کهخاستگاه قدرت شهریاران در اندیشه هومر اسطوره است و قدرت یک مفهوم عینی، مجسم، قابل لمس، میل به تکثر داشته و اقتدارگرانمی باشد اما در اندیشه فردوسی خاستگاه قدرت اسطوره و سپستر دین است و قدرت یک مفهوم انتزاعی، مجرد، غیر قابل لمس،میل به وحدت داشته و اقتدارگرا می باشد. روش کاوش این پژوهش تحلیل مقایسه ای است.

کلیدواژه ها:

ادبیات سیاسی ، اندیشه سیاسی ، قدرت سیاسی ، جهان بینی ، اسطوره سیاسی