اثر بخشی روان درمانی مثبت نگر بر امید به زندگی در زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری شهر اصفهان

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر امید به زندگی در زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری اصفهان در نیم سال اول 1394 صورت پذیرفت. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش، زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری شهر اصفهان بودند که تمایل به شرکت در جلسات را داشتند و از نظر معیار های (DSM5) دارای سلامت روان و فاقد اختلال روانی شدید بودند.30 نفر از زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری شهر اصفهان با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. پیش از آغار مداخله پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر (1991 ) در دو گروه اجرا شد و پس از انجام 10 جلسه مداخله گروهی 90 دقیقه ای روان درمانی مثبت نگر(رشید 2008) دوباره پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر به عنوان پس آزمون از گروه آزمایش و کنترل گرفته شد و پس از 45 روز پیگیری مجدد صورت گرفت. تحلیل داده ها از طریق واریانس مکرر نشان داد که روان درمانی مثبت نگر بر امید به زندگی زنان نابارور تاثیر معنی دار داشته و باعث افزایش امید به زندگی در نزد آن ها شده است(05/0> P) و در مرحله پیگیری نیز تاثیر خود را بر امید به زندگی به شکل معنی داری حفظ کرده است(0/05> P). نتایج پژوهش اشاره بر آن دارد که انجام جلسات روان درمانی مثبت نگر روشی موثر برای افزایش امید به زندگی زنان نابارور بوده است.

کلیدواژه ها:

ناباروری ، امید به زندگی و روان درمانی مثبت نگر