بررسی رابطه خودکارآمدی با امید به زندگی و خلاقیت فردی در مبتلایان به ایدز شهرستان شیراز سال 1394

خودکارآمدی مفهومی است که به احساس شایستگی و کفایت شخصی در مورد سطح توان فرد دلالت داشته و بر نحوه مقابله فرد با زندگی تاثیر می گذارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی رابطه بین خودکارآمدی و امید به زندگی و خلاقیت فردی بیماران مبتلا به ایدز در شهرستان شیراز بوده است. نمونه ی آماری پژوهش موردنظر به تعداد 276 نفر از مبتلایان به ایدز در شیراز بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای در دسترس انتخاب شدند ابزار مورد استفاده در این تحقیق آزمون خلاقیت عابدی و پرسشنامه ی مقیاس خودکارآمدی شرر، و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر استفاده شده است و به شیوه ی همبستگی اجرا شد. بین خودکارآمدی و امید به زندگی و خلاقیت فردی بیماران HIV رابطه معنی داری وجود دارد. به منظور بررسی این فرضیه از رابطه همبستگی استفاده شده که نتایج آن در زیر آمده است. بر اساس جدول بین امید به زندگی و خودکارآمدی رابطه ای مثبت وجود دارد(p<0/001 و r=/32) و هچنین امید به زندگی و حلاقیت نیز رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج تحقیق نشان داد که با توجه به اینکه p بدست آمده برای رابطه خلاقیت و خود کارآمدی با توجه به اینکه این آماره بزرگتر از 050/ است رابطه ای بین این دو متغیر وجود ندارد. بین خلاقیت و امید به زندگی نیز رابطه ای مثبت و معنی دار وجود دارد، بدین معنی که افزایش در امید به زندگی خلاقیت را به دنبال داشته و افزایش خلاقیت سبب افزایش امید به زندگی در این بیماران خواهد شد.

کلیدواژه ها:

خود کارآمدی ، امید به زندگی ، خلاقیت فردی ، ایدز ، ضریب همبستگی