مروری بر روش های کنترل کیفیت وتشخیص ناخالصی های مرسوم در عسل های طبیعی

عسل به شهد گل ها اطلاق می شود که زنبور عسل پس از تغذیه از گیاهان مختلف ساخته باشد. حال اگر زنبوری بهجای شهد گل ها از شکراستفاده نماید فراورده آن را نمی توان عسل نامید. بطورکلی کنترل کیفی عسل دارای دواصل:تعیین طبیعی بودن عسل و تعیین کیفیت که برای پاسخگویی به نیازهای فردی یا بازاراست.ترکیب عسل نسبتامتفاوت است و در درجه اول بستگی به منبع گل دارد با این حال برخی ازعوامل خارجی مانند عوامل فصلی و زیستمحیطی و نحوه فراوری عسل نیز دخیل هستند.راه های تشخیص ناخالصی ها شامل: در سطح ابتدایی عسلی که توسط زنبور عسل تولید شده باشد هنگامی که دردهان قرار می گیرد توسط مخاط دهان به خوبی جذب می شود ولی عسل های دارای ناخالصی روی زبان باقی مانده وبه راحتی جذب نمیشوند،اگر قطره ی عسل طبیعی در لیوان آب سرد ریخته شود حالت چسبندگی خود را حفظنموده و به سرعت حل نمی شود .جهت شناسایی دقیق ناخالصی در عسل ساده ترین راه استفاده از روش هایآزمایشگاهی شامل اندازه گیری مقدار قندهای احیا کننده و نسبت فروکتوز به گلوکز و همچنین آزمونپلاریمتری, تعیین رطوبت، اسیدیته ازاد، فعالیت دیاستازی، تعیین خاکستر، هیدروکسی متیل فورفورال است.

کلیدواژه ها:

عسل ، کنترل کیفی ، ناخالصی ها