بررسی تاثیر پوشش های نانومتری بر میزان تبخیر دریاچه چیتگر

تبخیر سطحی و کاهش سطح آزاد آب یکی از مشکلاتی می باشد که دریاچه های بسته مانند دریاچه چیتگر با آن روبرو می باشند. برای حل این مشکل مطالعات گسترده ای انجام گرفته و روش های مختلفی ابداع گردیده است. از جمله میتوان پوشش های فیزیکی شناور و پوشش های نانومتری یا تک لایه های خود چینشی مرکب از مولکول های بلند را نام برد که برای کاهش تبخیر سطحی در مخازن و منابع آبی استفاده می گردند. در مطالعه پیش رو به بررسی تاثیر ترکیبی از تک لایه های استئاریلالکل و ستیل الکل به همراه مواد کمکی روغن هوهوبا، استئاریک اسید و کلسیم هیدروکسید بر روی میزان تبخیر از سطح آب دریاچه چیتگر پرداخته و در انتها نتیجه گرفته شد که استفاده از نسبت 1:3 استئاریل الکل و ستیل الکل منجر به کاهش تبخیر به میزان 50 % در طول عمر حدود 2ونیم روز خود می شود که این ترکیب نسبت به بقیه پوشش ها از این نوع عملکرد بهتری دارد.

کلیدواژه ها:

تک لایه مولکولی ، تبخیر ، دریاچه چیتگر ، استئاریل الکل ، ستیل الکل