مدل سازی تغییرات حداقل و حداکثر دمای ایستگاه سینوپتیک تبریز طی دوره 2010-2100 با استفاده از ریزمقیاس نمایی آماری SDSM

مدل های GCM بطور وسیع برای ارزیابی تغییراقلیم در یک مقیاس جهانی استفاده می شود. اما خروجی این مدل ها برای ارزیابی تغییرات اقلیمی در سطح محلی و منطقه ای کافی و دقیق نیست. در این مقاله با استفاده از مدل SDSM خروجی مدل تغییراقلیم canESM2 را در منطقه مورد مطالعه بوسیله داده های مشاهداتی ایستگاه تبریز که دارای آمار بلندمدت اقلیمی می باشد، ریزمقیاس نموده و با در نظر گرفتن سناریوهای تغییر اقلیم CP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 برای دوره های آینده ی 2010-2039، 2040-2069 و 2070-2099 تغییر اقلیم منطقه مورد نظر، مورد ارزیابی قرار گرفته است. مشاهدات روزانه حداقل و حداکثر دما برای دوره پایه ی 1960-1990 به عنوان ورودی وارد مدل شده است. نتایج خروجی مدل ریزمقیاس نشان می دهد که در دوره های آینده دما در ایستگاه مورد ارزیابی قرار گرفته است. مشاهدات روزانه حداقل و حداکثر دما برای دوره پایه ی 1960-1990 به عنوان ورودی وارد مدل شده است. نتایج خروجی مدل ریزمقیاس نشان می دهد که در دوره های آینده دما در ایستگاه تبریز بر اساس سه سناریوی مورد بررسی افزایش خواهد یافت. این افزایش برای دوره 2040-2069 و 2070-2099 محسوس تر خواهد بود. تغییرات میانگین حداقل دمای ایستگاه تبریز در کلیه ماه ها به غیر از ماه نوامبر و دسامبر در دوره های آینده افزایش داشته است. حداقل دما در سه سناریوری مورد بررسی برای سه دوره مورد مطالعه افزایش می یابد. همچنین حداقل دما بطور کلی در تمام فصول افزایش می یابد که در فصل تابستان تا 8 درجه نیز افزایش دما مشاهده می گردد

کلیدواژه ها:

دما ، تغییراقلیم ، تبریز ، ریز مقیاس نمایی