تجزیه و تحلیل ارتباط بین اثر جزایر حرارتی و تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین در شهر اصفهان

پدیده جزیره حرارتی شهری، از معمول ترین پدیده های شهری است که در آنها برخی از مناطق شهری دمایی متفاوت با سایر مناطق دارند که اصطلاحا به این مناطق جزیره حرارتی گفته می شود. مطالعه این پدیده و بررسی ساز وکار یا مکانیسم آن برای برنامه ریزی های شهری و چشم انداز ساخت و سازهای شهر اهمیت بسیاری دارد و در طولدو دهه اخیر به دلیل اهمیت آن در مطالعات محیطی و فعالیت های مدیریتی به یکی از موضوعات مهم علمی در حوزه مهندسی عمران و مهندسی محیط زیست تبدیل شده است. هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین اثر جزایر حرارتی و تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین در شهر اصفهان می باشد که برای این منظور دو دوره زمانی با فاصله 15 ساله درنظر گرفته شده است. در این پژوهش از تصاویر لندست 7 برای سال 1381 و لندست 8 برای سال 139*6 استفاده شد. بعد از به به دست آوردن شاخص پوشش گیاهی NDVI و توان تشعشعی Pv ، برای بازیابی دمای سطح زمین LST از قانون پلانک برای لندست 7 و از الگوریتم Split-window برای لندست 8 استفاده و با نقشه های کاربری اراضی مقایسه شد. نتایج نشان داد با توجه به اینکه شهر اصفهان در منطقه نیمه خشک قرار گرفته است، نواحی مرکزی شهر، مناطق سبز و نواحی رودخانه زاینده رود LST کمتری داشته و به عنوان جزیره سرمایی شهری UCI در مقایسه با مناطق غیرشهری اطراف که LST بالاتر داشتند عمل می کند. در داخل مناطق شهری نیز جزایر گرمایی شهری UHI مشاهد می شود که دلیل آن تغییرات کاربری از اراضی کشاورزی و باغات به مناطق ساخته شده می باشد.

کلیدواژه ها:

جزیره حرارتی شهری ، کاربری اراضی ، دمای سطح زمین ، ماهواره لندست ، شاخص پوشش گیاهی نرمال شده.