ارزیابی تاثیرات نحوه ی معماری شهرها در مدیریت سیلاب های شهری(مطالعه موردی : شهر تهران)

در سال های اخیر پیشرفت روزافزون تکنولوژی در شهر ها و افزایش رفاه شهرنشینان باعث شده تا جمعیت روستایی به سمت شهرها حرکت کنند و سبب گسترش شهرهای کوچک شوند. یکی از مهم ترین مسائل در هنگام گسترش شهرها که کمتر به آن توجه می شود، مدیریت حوضه ی آبریز و سیلاب های شهری پس از گسترش شهر ها است. شهر تهران نیز با رشد قابل ملاحظه ی جمعیت و همچنین افزایش توسعه ی شهری این شهر، دارای مسائل پیچیده در امر کنترل سیلاب شهری می باشد. پژوهش به صورت جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد که در آن سعی شده ابتدا شرایط جغرافیایی شهر تهران و همچنین نحوه ی گسترش شهری این کلان شهر و شرایط این کلان شهر پس از گسترش مورد بررسی قرار گیرد و سپس به نتایج حاصل از این افزایش جمعیت در ایجاد سیلاب های شهری پرداخته شود و با توجه به در نظر گرفتن این موارد راه کارهایی عملی از قبیل جلوگیری از گسترش بیش از پیش شهر تهران با اجرایی کردن طرح کمر بند سبز2، تغییراتی در ساختار معماری شهر مانند استفاده از سنگ فرش به جای آسفالت در بعضی معابر و استفاده از مسیر های هدایت آب به فضاهای سبز در اطراف خیابان ها و همچنین جداسازی سیستم دفع رواناب ها و فاضلاب ها برای مدیریت سیلاب شهری در این کلانشهر ارائه شود.

کلیدواژه ها:

سیلاب ، معماری ، مدیریت سیلاب ، توسعه ی شهری