بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسن مجتبی (ع) شهرستان دزفول در سال 1397

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 329

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RCMED01_164

تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: سرطان پستان یکی از مهم ترین و شایع ترین بیماری ها در زنان است. نسبت شیوع سرطان پستان در ایران30 به یکصدهزار نفر است و سالانه حدود 10 هزار نفر از زنان به این بیماری مبتلا می شوند. این بیماری سلامت و کیفیت زندگیبیماران را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد و همچنین مشکلات و محدودیت هایی برای بیمار از لحاظ جسمی، روانی و اجتماعیایجاد می کند. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسنمجتبی (ع) شهرستان دزفول انجام گرفته است.مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی – مقطعی بر روی 50 بیمار مبتلا به سرطان پستان که تحت عمل ماستکتومیقرار گرفته و شیمی درمانی و پرتو درمانی را به اتمام رسانده اند، به روش نمونه گیری تصادفی انجام شد. جهت جمع آوری داده هابا استفاده از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی بیماران سرطانی (EORTC QLQ- C30 . V.3) انجام شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون مجذور کای، تی مستقل و زوجی و آزمون تحلیل واریانس داده های مبتنی بر تکرار تجزیه و تحلیل شد و همچنین (P<0/05) در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 3/99±42/63 بود. نمره کلی کیفیت زندگی در افراد تحت مطالعه و با انحراف معیار 20/33 تعیین شد. بین میزان عملکرد جسمانی و رضایت از زندگی رابطه معنی داری وجود نداشت، اما بین کیفیت زندگی بیمار با رضایت جنسی (P=0/001) طول دوره درمان (P=0/021)، وضعیت شغلی (P=0/002) و سطح اقتصادی بیمار (P=0/011) رابطه معنا داری وجود داشت. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه به نظر می رسد که افزایش حمایت های اقتصادی دولت و همچنین افزایش امکانات تشخیصی و تشخیص زودرس این بیماری و شناخت عوامل روانشناختی مرتبط با کیفیت زندگی بیماران سرطانیمی تواند گام موثری در افزایش کیفیت زندگی این بیماران و توانمندتر شدن بیمار جهت بازگشت به روال عادی زندگی باشد.

نویسندگان

مهسا مرادپوردزفولی

دانشجوی کارشناسی بهداشت عمومی، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

نوید فهیم

دانشجوی کارشناسی بهداشت عمومی، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

ضیاء سعدونی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

حسن حسن نباتی

دانشجوی کارشناسی اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران