دستیابی به الگوی کشت ملی وکشاورزی پایدارباتوجه به توابع تولید محصولات مختلف

برخورداری ازکشاورزی پایدارنیازمند بهره برداری بهینه ازمنابع و نهاده های موجوددرکشور به صورت برنامه ریزی شده و هدفمند بادرنظرگرفتن فاکتورهای مختلف تاثیرگذاردرتولید کشاورزی است طرح الگوی کشت محصولات کشاورزی به منظور افزایش عملکرد درواحدسطح ومتمرکز شدن تولیدباتوجه به فرصت ها و تهدیدهای اکوفیزیولوژیکی عوامل تولیدمسائل اقتصادی عوامل فرهنگی و اجتماعی و ... درهرمنطقه و درراستای دستیابی به کشاورزی پایدارمی باشد طراحی این الگو نیازمند شناخت واگاهی ازپتانسیل ها و ظرفیت های تولید درهرمنطقه و نیز کمی کردن توان تولید کشاورزی به منظور امکان برنامه ریزی های بلندمدت است توابع تولید بیانگر رابطه ی موجود بین نهاده ها و عملکردمحصول نهایی می باشند چنین توابع ی درکشاورزی برای تعیین مقدارنهاده های مطلوب و تحلیل و مدیریت ضروری هستند باتوجه به ارزش آب درکشاورزی به عنوان یکی ازمهمترین نهاده ها و پتانسیلهای تولید و محدودیت این منبع مهم و حیاتی و بروز خشکسالی های متناوب درکشورصرفه جویی درمصرف آب و استفاده بهینه ازآب موجود امری ضروری می باشد امروزه تکنیک کم آبیاری یکی ازراه های موثرو عملی است که میتواند حداقل اب مصرفی باعملکردقابل قبول و اقتصادی را تعیین کند اگرمنابع آب محدودباشند و یاهزینه های آب زیادباشد ازبعدتحلیل اقتصادی سودخالص درحداکثر تولید محصول ymax کمتر خواهد بود دراین مقاله سعی شده با بررسی برخی مطالعات انجام شده پیرامون کمی کردن توان تولید و استخراج توابع تولید محصولاتی ازآب بارویکردبررسی تاثیر کم ابیاری باتوجه به اهمیت آن درطرح ریزی الگوی کشت به همراه ارایه پیشنهاداتی دراین خصوص بادرنظرگرفتن محدودیت منابع آب کشورپرداخته شود.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، الگوی کشت ، توابع تولید ، کم آبیاری ، سیستم های آبیاری ، سودخالص