اولویت بندی محدودیت های گردشگران ورزشی پیست های اسکی (مطالعه موردی: پیست اسکی توچال و شمشک)

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 350

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SASM02_119

تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1399

چکیده مقاله:

مقدمه: مطالعه درباره محدودیت ها، ماهیت آنها و اینکه افراد چگونه با آنها مواجه میشوند در طول دو دهه اخیر به عنوان موضوعیمهم در مطالعات فراغت مطرح شده است (2) در واقع محدودیت ها می توانند چارچوبی مفهومی برای کمک به درک اینکه چرا افراد درفعالیت های گردشگری ویژه شرکت نمی کنند، فراهم آورد (1). به عبارت بهتر محدودیت ها عواملی هستند که مانع از انجام گردشگریتوسط شخص گردشگر می شوند. محدودیت ها ممکن است نشات گرفته از عوامل مختلفی باشند و به انواع مختلف تقسیم می شوند.مطالعه درباره محدودیت های گردشگران و شناخت مهمترین آن ها این امکان را برای ارائه دهندگان خدمات و محصولات گردشگریفراهم می سازد که با برآوردن محدودیت ها تقاضا برای محصولات را افزایش داده و منابع خود را در جهت درستی هزینه کنند.محدودیت ها ممکن است نشات گرفته از عوامل مختلفی باشند و به انواع مختلف تقسیم میشوند، از قبیل ساختاری، خویشاوندی ودوستی، بین فردی و درون فردی. محدودیت های درون فردی، آن دسته از محدودیت هایی است که به شرایط جسمانی گردشگران،علایق، انگیزه ها و توانایی های آنها مربوط می شود. محدودیت های بین فردی به عدم تعامل مثبت بین افراد و ناتوانی برای یافتن یار وتعلق گروهی مربوط می شود. محدودیت های خویشاوندی و دوستی به عدم همراهی خانواده و دوستان در فعالیت های گردشگری اطلاقمی شود و محدودیت های ساختاری محدودیت هایی است که مربوط به نداشتن زمان کافی، مناسب نبودن امکانات و تسهیلات اماکنگردشگری است. غلبه بر این محدودیت ها بر رشد گردشگری ورزشی ضروری است (3)روش شناسی: روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد که گردآوری داده ها به لحاظ زمانی مقطعی و گردآوری داده هابه صورت میدانی از طریق پرسشنامه ها انجام پذیرفت جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی گردشگران پیست های اسکی توچال و شمشکتشکیل می دادند که حداقل سالی 3 مرتبه به این پیست ها مراجعه داشتند. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی گردشگران پیست هایاسکی توچال و شمشک تشکیل می دادند که حداقل سالی 3 مرتبه به این پیست ها مراجعه داشتند. با توجه به آن که حجم جامعه یپژوهش نامحدود و نامعین بود برای بدست آوردن حجم نمونه از فرمول حجم جامعه نامعلوم کوکران استفاده گردید. از آنجا کهواریانس در تحقیق حاضر مشخص نیست در یک مطالعه مقدماتی تعداد 30 پرسشنامه برای بررسی واریانس نمونه و همچنین پایاییابزار اندازه گیری در بین گردشگران ورزشی پیست های اسکی توزیع و میزان پایایی ابزار در قسمت نتایج مورد بررسی قرار گرفته است.واریانس نمونه 0/092 بدست آمد که با جایگذاری در فرمول اعداد نمونه ها 141 محاسبه گردید. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه محدودیت ها و انگیزه های گردشگران ورزشی وی (2008) استفاده گردید که پس از ترجمه و بومی سازی با فرهنگ کشور روایی صوری و محتوایی آن در پژوهش بنسبردی و همکاران (1391) مورد تایید قرار گرفت.یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهد از بین مولفه های محدودیت های گردشگران، به ترتیب محدودیت های درون فردی (3/869).محدودیت های بین فردی (3/184)، خویشاوندی و دوستی (3/634) و ساختاری (3/572) مهمترین محدودیت های گردشگران پیست های اسکی بودند. جدول (1) نتایج تحقیق را نشان می دهد. (جدول در متن مقاله اصلی). نتیجه گیری: هدف پژوهش حاضر شناسایی مهمترین محدودیت های گردشگران و اولویت بندی این عوامل بود. در این پژوهشمهمترین محدودیت گردشگران، محدودیت درون فردی شناسایی شده است، محدودیت های درون فردی، آن دسته از محدودیت هاییاست که به شرایط جسمانی گردشگران، علایق، انگیزه ها و توانایی های آنها مربوط می شود و از دید محقق شاید نداشتن تجربه ورزشی ودر نتیجه آن نداشتن علاقه و مهارت کافی برای انجام ورزش اسکی دلیل این محدودیت گردشگران باشد، که از جمله دلایل آن رامی توان ماشینی شدن و دنیای پر مشغله این روزها دانست که فرصت هرگونه تحرک جسمی و ورزش را از انسان گرفته است. همچنین،ترس از انجام ورزشی اسکی نیز از موارد دیگر محدودیت های درون فردی است، از آنجایی که اکثر مراجعین و شرکت کنندگان درپژوهش افراد با سن 31-40 بوده و به قصد تفریح و تنفس هوای آزاد در پیست اسکی حضور داشتند، لذا چنین گردشگرانی بخاطر ترس از انجام ورزش اسکی و عدم اعتماد به وسایل برقی و تفریحی موجود در پیست و همچنین بخاطر وجود یک سری تبلیغات منفی واخباری که از منابع مختلف از جمله تلویزیون در رابطه با خطرناک بودن ورزش اسکی بدست آورده بودند، بیشتر ترجیح می دادند بهفعالیت هایی مثل کوهنوردی و پیاده روی به همراه خانواده و دوستان روی آورند؛ چنین افرادی ورزش اسکی را بطور حرفه ای دنبالنکرده و از آنجایی که چنین ورزشی نیازمند ابزار و لباس ورزشی مخصوص می باشد، افرادی که بدون آمادگی و فقط برای تفریح درپیست حضور داشتند از انجام ورزشی اسکی محدود می شدند.

نویسندگان

پیمان سیدی

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی دانشگاه علامه طباطبائی

مژگان پیری

دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

حسن قامتی

دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه تربیت مدرس