شناخت ابعاد موثر بر امنیت گردشگران ورزشی

مقدمه: در حال حاضر، موفقیت و رشد گردشگری در گرو عملکرد مناسب و هماهنگ عوامل متعددی است که با هم ارتباط تنگاتنگیدارند که از مهمترین آن ها، امنیت گردشگران به عنوان یکی از عوامل بحرانی انسانی و امنیت مقاصد گردشگری به عنوان یکی از عواملبحرانی طبیعی است. چنانچه کراچ و ریچی (1999) در مدل مفهومی معروف خود در مورد رقابت پذیری مقصد، امنیت را یکی از عواملتعیین کننده و رقابت پذیری می دانند (2). مک لارن (2005) در تحقیق خود به بررسی نقش امنیت در گردشگری پرداخته است. ویمعتقد است که برای رسیدن به توسعه پایدار گردشگری داشتن و وجود امنیت بسیار ضروری است (5). گارتنر (2005) معتقد است که حساسیت صنعت گردشگری و اعتماد قوی به درک از ایمنی، امنیت و ثبات ، مدیریت بحران موثر و آینده نگرانه را به صورت موضعی درمیان مقامات و سهامداران مربوطه ایجاد کرده است (4). بنابراین موضوع تامین امنیت گردشگران و خانواده های آنان به موضوعی مهمبدل شده است؛ چراکه وجود امنیت از عواملی مهم است که بر تقاضای گردشگر برای حضور در مقصد گردشگری تاثیری به سزاییمی گذارد. همچنین احساس امنیتی که گردشگر در مقصد گردشگری می کند بر رضایت مندی او تاثیر زیادی دارد که این عامل محرکانگیزه های گردشگر در آینده برای انتخاب دوباره مقصد خواهد بود. برقراری امنیت در مقاصد گردشگری از اهمیت بسیاری برخورداراست؛ همه ساله هزینه های گزافی که برای برقراری امنیت می شود و نقش امنیت در شکوفایی مقصدهای گردشگری انجام تحقیق درمورد این پدیده زیرساختی را به امری ضروری بدل کرده است (3). بنابراین پرداختن به مقوله امنیت گردشگران، در مقاصد گردشگریباید از جمله اولویت های ارائه دهندگان محصولات و خدمات گردشگری باشد. لذا هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل موثر بر امنیتگردشگران ورزشی می باشد.روش شناسی: روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع زمینه یابی بود. بدین صورت که ابتدا مطالعات کتابخانه ای بمنظور تهیه فهرستی ازعوامل موثر بر امنیت گردشگران ورزشی انجام گرفت. سپس برای شناسایی عوامل موثر بر امنیت مصاحبه نیمه ساختار یافته با خبرگان ومتخصصین انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید و متخصصین حوزه توریسم ورزشی، چند تن از مدیران سازمان میراثفرهنگی و گردشگری، و تعدادی از مدیران مجموعه های گردشگری بودند که با توجه به ماهیت پژوهش از روش نمونه گیری از نوع نظری(هدفمند و غیرتصادفی) بود. بر اساس مطالعات و بررسی ها، نمونه ها از افرادی انجام شد که بیشترین فرصت را برای گردآوری مرتبط ترینداده ها درباره پدیده تحت مطالعه فراهم می کردند. لذا زمانی که موضوع به حد اشباع نظری رسید، فرایند انجام مصاحبه و جمع آوریداده ها در بخش پژوهش کیفی پایان یافت. در منابع علمی انجام 12 تا 18 مصاحبه را برای رسیدن به اشباع نظری کافی می دانند (1).در این پژوهش پس از انجام 13 مصاحبه از 11 نفر (با 2 نفر از نمونه ها 2 بار مصاحبه انجام شد) به اشباع نظری رسید. مصاحبهشوندگان 4 تن از اساتید متخصص در حوزه توریسم ورزشی، 5 تن از مدیران سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و 2 تن از مدیران ودست اندرکاران پیست های اسکی توچال و شمشک بودند.یافته ها: پس از انجام مصاحبه ها، از طریق فرایند کدگذاری ها (باز، محوری و انتخابی) در مجموع 25 گویه موثر بر امنیت گردشگرانورزشی شناسایی شد که این گویه ها در قالب 4 عامل اصلی به شرح جدول (1) زیر دسته بندی شدند. (جدول در متن مقاله اصلی). نتیجه گیری:نتایج پژوهش در این بخش نشان داد که بسیاری از گردشگران حاضر در پیست های اسکی توچال و شمشک به مقولهامنیت به عنوان عامل مهمی در تصمیم گیری خود توجه می کنند. با توجه به مباحث مطرح شده در مقاصد گردشگرپذیر ورزشی وجودیک ارگانی که توانایی لازم برای حفظ امنیت گردشگران را دارا باشد ضروری به نظر می رسد، در کشورهای مختلف مثل اسپانیا، فرانسه وانگلستان این ارگان با عنوان پلیس گردشگری فعالیت می کند و در کشور ما نیز نیاز است که در تمام مقاصد گردشگرپذیر این سیستمراه اندازی گردیده و از آن استفاده گردد که مطمئنا راه اندازی آن نیازمند یک سری زیرساخت هایی است. چرا که در مناطق گردشگریورزشی کشور ما در اکثر مواقع افراد خانوادگی به این مناطق مراجعه و سفر می کنند. نتایج پژوهش حاضر با نتایج جرج و بووینس(2014) و ووسنام و همکاران (2012) همخوانی دارد.

کلیدواژه ها:

امنیت ، گردشگران ورزشی ، پیست اسکی ، امنیت اجتماعی